Özet:
Bu makalede Türkiye’nin İmam Hatip okullarının Pakistan medrese eğitim sistemiyle karşılaştırılıp,
bu ülkede uygulanabilirliğinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada görüşme, katılımlı
gözlem ve doküman analizi yoluyla yapılan nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Aynı zamanda
araştırma konusu gereği bir karşılaştırmalı eğitim çalışmasıdır. İmam Hatip modeli İslam eğitim geleneğinin
Selçuklu-Osmanlı-Türkiye çizgisinde geldiği noktayı temsil etmektedir. Bu modelin zihni temellerini
“gelenek” ile “modern” referanslar arasında bir uyum bulma çabası oluşturmaktadır. Bu okullar
sahip olduğu özellikler sayesinde özellikle 11 Eylül sonrasında başta Pakistan olmak üzere pek çok
Müslüman ülkeye model olarak gösterilmektedir. 11 Eylül terör saldırılarından sonra küresel güvenliğin
ve istikrarın önemli bir konusu haline gelen ve şiddet söylemli iddialara maruz kalan Pakistan
medreseleri Hint altkıtası İslam eğitim geleneğinin bir parçasıdır. Bu kurumlar devletin herhangi bir
etkisinden bağımsız olarak ülkedeki çeşitli İslami gruplar tarafından açılan ve yürütülen genel eğitim
sisteminin yanında paralel bir eğitim sistemidir. Her iki ülkeye ait temel farklılıklarla birlikte bu kurumların
İmam Hatip okullarıyla aralarında yönetimsel ve eğitim sürecine ilişkin pek çok konuda
farklılıklar vardır. Bu nedenle İmam Hatip modelinin bütün özelliklerinin bir blok olarak alınıp Pakistan’a
taşınması uygulanabilir gözükmemektedir. Bunun yerine öncelikle müfredat, eğitim anlayışı,
yaklaşımı, materyali, yöntem ve teknikleri gibi konularda tecrübe aktarımı daha yararlı olacaktır.
