Özet:
Öz:Amaç: Malatya il merkezinde çalışan hekimlerin iş doyumu (İD) ve tükenmişlik düzeylerinin bazı sosyodemografik değişkenlerle ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya katılan 384 hekimden veriler, Sosyodemografik Veri Toplama Formu, Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ) ve İş Doyumu Ölçeği (İDÖ) kullanılarak toplanmıştır. Bulgular: İD düzeyleri öğretim görevlisi/üyesi hekimlerde ve meslekte çalışma süresi 6-10 yıl ve üzerinde olanlarda daha yüksek saptanmıştır. Kadınların duyarsızlaşma (DYS) ve kişisel başarı (KB) düzeyleri daha düşük bulunmuştur. Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sınavı'nda (ÖSYS) ilk tercihi tıp fakültesi olanların duygusal tükenme (DT) ve DYS düzeyleri daha düşük, KB düzeyleri ise daha yüksek bulunmuştur. Günlük çalışma süresi 9 saat ve üzerinde olanların DT, DYS ve KB düzeyleri ile hekimlikle ilgili ek işi olanların DT ve DYS düzeyleri daha yüksek bulunmuştur. Araştırma görevlisi ve uzman hekimlerin DT ve DYS düzeyleri yüksek bulunmuştur. Sonuç: Meslekte bilgi ve beceri attıkça iş doyumu artmaktadır. Çalışma koşullarının hekimin günlük çalışma süresini 9 saatin üstüne geçmeyecek şekilde düzenlenmesi ve hekime ek iş yapma gereksinimi yaratmayacak yaşam standartlarını sunacak bir ücret politikası uygulanması tükenmeyi azaltacak gibi görünmektedir.
