Adölesan dönemdeki üniversite öğrencilerinin mutluluk ve yaşamın anlamının akıllı telefon bağımlılığına etkisi

Abstract

Amaç: Araştırma adölesan dönemdeki üniversite öğrencilerinde mutluluk ve yaşamın anlamının akıllı telefon bağımlılığına etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metot: Araştırma kesitsel olarak yapılmıştır.Araştırmanın evreni, Muş il merkezinde bulunan Muş Alparslan Üniversitesi'ne bağlı fakülte, yüksekokul ve meslek yüksekokullarının birinci sınıfında bulunun 1684 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemi ise, güç analizi ile belirlenen 720 öğrenci olarak belirlenmiştir. Veriler, Sosyo-Demografik özellikler formu, Oxford Mutluluk Ölçeği (OMÖ), Yaşamın Anlamı Ölçeği (YAÖ) ve Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği (ATBÖ) kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, bağımsız gruplarda t testi, varyans analizi, pearson korelasyon ve çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Adölesanların OMÖ puan ortalamasının 106.49±18.89, YAÖ puan ortalamasının 51.56±11.65 ve ATBÖ puan ortalamasının da 100.13±29.54 olduğu tespit edilmiştir. Adölesan öğrencilerin cinsiyet, yaş, okunulan bölüm, anne eğitim düzeyi ve baba eğitim düzeyi ile mutluluk ve yaşamın anlamı arasında önemli bir ilişkinin olmadığı belirlenirken (p>0.05), adölesanların yaş, anne eğitim düzeyi, günlük akıllı telefon kullanma süresi ve günlük akıllı telefon kontrol sıklığı ile akıllı telefon bağımlılığı arasında önemli bir ilişki olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Sonuç: Araştırmada adölesan öğrencilerin mutluluk düzeyi ile yaşamın anlamı düzeyi arttıkça akıllı telefon bağımlılık düzeyinin azaldığı tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin mutluluk düzeyi arttıkça yaşamın anlamı düzeyinin de arttığı görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Adölesan, Mutluluk, Yaşamın Anlamı, Akıllı Telefon Bağımlılığı

Aim: This research was conducted to investigate the efficacy of happiness and the meaning in life on smartphone addiction in adolescent university students. Material and Methods: The research was carried out cross-sectionally. The universe of the research consists of 1684 undergraduate students (1st grade) at vocational school of health, school of health science and other faculties of Muş Alparslan University located in the city center of Muş. The sample of the study was determined as 720 students through power analyses. The data were collected using the Socio-Demographic features form, Oxford Happiness Scale (OHS), Meaning of Life Scale (MLS) and Smart Phone Addiction Scale (SPAS). In the evaluation of the data, number, percentage, average, t test, variance analysis, pearson correlation and multiple regression analysis were used in independent groups. Results: It was found that a mean score for OHQ was 106.49 ± 18.89, a mean score for MLQ was 51.56 ± 11.65 and a mean score for SAS was 100.13 ± 29.54. While it is determined that there is no significant relationship between gender, age, department studied, parental education level, and happiness and meaning in life (P>0,05), whereas a significant relationship was found between age, mother education level, amount and frequency of daily smartphone usage and smartphone addiction (P<0,05), it has been determined that there is a significant relationship between adolescents' age, maternal education level, daily smartphone usage time, and daily smartphone control frequency and smartphone addiction (p <0.05). Conclusion: In the study, it was found that as the level of happiness of adolescents and the meaning of life increases, the level of smartphone addiction decreases. In addition, as the level of happiness of students increased, it was observed that the meaning in life increased. Kew words: Adolescent, Happiness, Meaning in Life, Smartphone Addiction