Deneysel diyabet oluşturulan sıçanlarda meydana gelen karaciğer hasarına karşı aminoguanidinin antiapoptotik etkileri

Abstract

Amaç: Bu çalışma, streptozotosin (STZ) ile oluşturulan diyabetik sıçan modelinde, karaciğerde ortaya çıkan histolojik değişiklikler üzerine aminoguanidinin antiapoptotik ve iyileştirici etkilerinin araştırılması amacıyla planlandı.

Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 32 adet Sprague Dawley erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar her biri 8 adetten oluşan 4 gruba ayrıldı. Kontrol, aminoguanidin (AMG), Streptozosin (STZ), Streptozosin+AMG (STZ+AMG). Deneysel diyabet STZ ve STZ+AMG gruplarında tek doz STZ’nin (45 mg/kg) intraperitoneal (i.p.) uygulanması ile oluşturuldu. Alınan dokular, rutin doku takip işlemlerinden geçirilerek parafine gömüldü. Parafin bloklardan alınan kesitlere histokimyasal (Mayer’s Hemotoksilen-Eozin, PAS) ve immunohistokimyasal (kaspaz-3) boyama yöntemleri uygulandı. Boyanan kesitler ve Leica DFC-280 ışık mikroskobunda incelendi.

Bulgular: Kontrol ve AMG grubu normal histolojik görünümdeydi. Bununla birlikte STZ grubunda parankima içerisinde inflamatuvar hücre içeren multifokal nodüller izlendi. Ayrıca sağlam hepatositler arasında yerleşmiş asidofil sitoplazmalı ve heterokromatik nükleuslu nekrotik hücrelere ve hemorajik alanlara rastlandı. Lobülün periferinde yer alan hepatositlerde glikojen kaybı gözlendi. Ayrıca kaspaz-3 boyama metodu uygulanan kesitlerde kaspaz-3 (+) boyanan hücre sayılarının STZ grubunda, kontrol grubuna göre anlamlı derecede arttığı tespit edildi. STZ uygulanan sıçanlara AMG verilmesiyle karaciğerde izlenen histolojik hasarın düzeldiği izlendi. Ayrıca kaspaz-3 (+) hücre sayılarının azaldığı tespit edildi.

Sonuç: Kronik aminoguanidin uygulaması, STZ ile sıçanlarda oluşturulan diyabetin neden olduğu karaciğer hasarını azalttı. Sonuç olarak aminoguanidinin diyabetik karaciğer hasarının gelişimini önleyeceğini düşünmekteyiz.

Objective: This study was designed to investigate the antiapoptotic and improving effects of aminoguanidine on the histological alterations in liver in streptozotocin (STZ)-induced diabetic rat model.

Material and Methods: 32 male Sprague Dawley rats were divided into the following 4 groups: Control, Aminoguanidine (AMG), Streptozotocin (STZ), Streptozotocin + Aminoguanidine (STZ+AMG). The animals in group STZ and STZ+AMG were made diabetic by intraperitoneal injection of streptozotocin 45 mg/kg. Histochemical and immunohistochemical staining methods were applied to sections obtained from paraffin blocks and preparations were examined by using Leica DFC-280 light microscope.

Results: The sections taken from the control and AMG groups were normal in histological appearance. However, multifocal nodules containing inflammatory cells were observed in the diabetic group. Moreover necrotic hepatocytes and hemorrhagic areas were observed among intact hepatocyte of lobul in the STZ group. Glycogen loss was observed in the hepatocytes localized at the periphery of lobule. In addition, the numbers of cells with positive staining by caspase-3 were significantly increased. On the other hand, it was seen that, in the groups administered with STZ, histological injury in the liver was attenuated by the administration of AMG. Moreover, it was found that the number of caspase-3 positive cells was significantly decreased in the STZ+AMG group.

Conclusion: We concluded that chronic aminoguanidine administration reduced liver injury in STZ- induced diabetic rats. Thus, we suggest that aminoguanidine may be used to prevent the development of diabetic liver damage.