Özet:
Cerrahi açıdan başarılı bir kalp ameliyatını takiben görülen mortalite ve morbiditenin en başta gelen sebebi intra-operatif myokardial hasardır. Buna yol açan etkenlerin başında ise yetersiz myokard korunması yeralır. Açık kalp cerrahisi tekniklerindeki ilerlemeler ve farmakolojik destek yöntemlerinin gelişmesi CPB uygulaması sırasında oluşan myokardiyal hasarın azalmasına yol açmaktadır. CPB sırasında kullanılan soğuk kan kardiyoplejisi, “warm induction”, ve “hot shot” uygulamaları, retrograt kan kardiyoplejisi, kardiyoplejik solüsyonlara çeşitli maddelerin eklenmesi (aminoasitler, antioksidanlar, adenosin, mannitol, allopurinol, deferoksamin vb.) miyokard korunması için emniyetli süreleri uzatmalarına rağmen istenen düzeye ulaşılamamıştır. Pozitif EKG bulgulan olan hastalarda MI tanısı özellikle minör peroperatif miyokard hasannın tespitinde günümüzde rutin olarak kullanılan CK, CK-MB, LD ve SGOT gibi artık günümüzdeki yeterlilikleri tartışmalı olan myokardial serum markerleriyle konfirme edilerek konur. Ancak kardiak cerrahi sonrası postoperatif periyodda AMI tanısı koymak; Aortik kross-klemplemeye bağlı olarak myokardial iskemi oluşması sonucunda genel kullanımdaki biyokimyasal markerler artacağından yanıltıcı olabilmektedir. Kardiyak troponin de myokardiyal hasarlanma için güvenilir bir spesifik marker olup total kreatinin kinaz (CK) aktivitesi ve CK kitlesine göre daha hassasdır.Çalışmamızda; koroner arter(37) ve kapak hastalanndan(15) oluşan 52 hasta çalışmaya alındı. Hastaların 39’u erkek 13’ü kadın’dı. Ortalama yaşlan 57.9 idi. Hastalardan anestezi indüksiyonundan önce , kross klemp sonrası ,kross klempten 6 , 12 , 24 üncü saat , sonraki 1,2,3,4,5. günler venöz kanlardan CK, CKMB , Tnl çalışıldı. Postoperatif 2. ve 9. saatlerde ise kardiak myoglobin çalışıldı. Hastalann preoperatif ve postoperatif günlük EKG’ leri alındı. Üç hastada yeni oluşmuş Q dalgası tespit edildi.
