Özet:
Aterosklerozun ve buna bağlı olarak gelişen kardiyovasküler hastalıkların patogenezinde ve progresyonunda postprandiyal hipertrigliserideminin önemli olduğu yapılan çalışmalarda ortaya konmuştur. Bu çalışmada, orlistatla plasebonun, tip 2 diyabetik obez hastalarda (BKİ>30kg/m2), postprandiyal trigliserid düzeylerine olan etkilerini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve yöntem: Postprandiyal TG, glukoz ve insülin düzeylerine, orlistatın akut etkisi randomize, plasebo kontrollü bir çalışmayla değerlendirildi. Çalışma 24 tip 2 diyabetik obez hasta içeriyordu. 50 gr yağ içeren standart test yemeğinden önce, 14 hastaya tek doz orlistat, 10 hastaya da plasebo verildi. Plazma TG, glukoz ve insülin düzeyleri açlık ve postprandiyal 2., 4. ve 6. saatlerde ölçüldü. Postprandiayal TG düzeyleri için eğri altında kalan alan (EAA) hesaplandı. Yine TG için düzeltilmiş eğri altında kalan alan (dEAA) hesaplandı. Bulgular: Orlistat ve plasebo verilen gruplar arasında yaş, cinsiyet, BKİ, HbA1c, bazal TG ve total kolesterol düzeyleri arasında istatiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Postprandiyal insülin ve glukoz cevaplarında, orlistat ve plasebo grupları arasında anlamlı bir farklılık yoktu. Orlistat ile postprandiyal TG düşüşü, 4. saat TG (P=0.005) ve 6. saat TG'de (P=0.002) belirgin olarak elde edildi. Benzer şekilde orlistat grubunda, plasebo ile karşılaştırıldığında TG EAA (P=0.042) ve TG dEAA (P<0.001) belirgin olarak düşüktü. Sonuç: Tip 2 diyabetik obez hastalarda orlistat postprandiyal TG konsantrasyonlarını düzelterek kardiyovasküler riskin azaltılmasına katkıda bulunabilir.
