Özet:
Migren patogenezi ile ilgili olarak günümüze kadar yapılan çalışmalarda; nöroinflamatuvar durumlar, immün sistem bozuklukları, sitokinler, oksidatif hasar, subklinik enfeksiyonlar, çeşitli nöropeptitler ve vazomotor değişiklikler gibi birçok faktörün etkisi olabileceği ileri sürülmüştür. Bu çalışmanın amacı, auralı ve aurasız migrenli hastalarda inflamatuvar sitokinlerin (IL-1ß, IL-6, TNF-?), antiinflamatuvar sitokinlerin (IL-10), CRP'nin ve MDA'nın ataklar arası dönemdeki biyokimyasal düzeylerini belirlemekti. TNF-? düzeyleri, hastalarda yüksek bulundu. Artış özellikle auralı migrenlilerde belirgindi. Ancak bu yüksek değerler istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.168). IL-1ß düzeyleri değerlendirildiğinde gruplar arasında önemli bir fark görülmedi. IL-6 düzeyleri, hastalarda kontrol grubuna oranla düşük bulunmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0.097). IL-10 düzeyleri, özellikle auralı migrenlilerde daha yüksekti. Ancak migrenlilerde bir artış olmasına rağmen sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı çıkmadı (p=0.164). HsCRP düzeylerinde, migrenlilerde kontrol grubuna oranla hafif bir artış olmasına rağmen anlamlı değildi (p=0.519). Ayrıca HsCRP'deki artış auralı migrenlilerde belirgindi ancak istatistiksel anlamı yoktu (p=0.806). MDA plazma düzeyleri, migrenlilerde kontrollere göre yüksek bulundu (p=0.073). Aurasız migrenlilerde diğer gruplara oranla daha yüksek MDA düzeyleri bulundu. Ancak bulunan sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.056). Sonuç olarak migrende inflamasyon ve oksidatif stres değerlendirildiğinde bazı sitokin seviyelerinde, CRP'de ve MDA'da artışlar olmasına rağmen sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı değildi. Bu nedenle migrende sistemik inflamasyonun ve oksidatif hasarın katkısı net olarak gösterilememiştir. Ancak bazı sitokinler, inflamasyon ve oksidatif hasar migren oluşumunu kolaylaştıran faktörler olabilir. Bu konuda geniş katılımlı çalışmaların yapılması ile daha net sonuçlar alınabilir.
