Kötü glisemik kontrolü olan tip 2 diyabetes mellitus hastalarında mikrovasküler komplikasyonlar ile karotis intima-media kalınlığı ve endotel fonksiyonları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Abstract

Tip 2 diyabetes mellitus (T2DM) hastalarında, mikrovasküler komplikasyonlar ile endotel fonksiyonları arasındaki ilişkiyi inceleyen çalışmalarda çelişkili sonuçlar mevcuttur. Bizim amacımız, kötü glisemik kontrol nedeniyle insülin başlanma aşamasında olan T2DM hastalarında, mikrovasküler komplikasyonlar ile karotis intima-media kalınlığı (KİMK) ve akıma bağlı dilatasyon (flow mediated dilatation-FMD) ile değerlendirilen endotel fonksiyonları arasındaki ilişkiyi incelemekti. Materyal ve Metot. Çalışmaya ortalama yaşı 57.2 ? 10.8 olan 40 T2DM hastası ve ortalama yaşı 54.1±9.6 olan 25 sağlıklı kontrol alındı. Tüm hastalarda yüksek rezolüsyonlu ultrasonografi kullanılarak, FMD ve KİMK ölçüldü. Hastalar mikrovasküler komplikasyonlar açısından değerlendirildi, klinik ve demografik özellikleri kaydedildi. Bulgular. Diyabetik hastalarda ortalama hastalık süresi 89.9±90.9 (0-360) ay ve ortalama HbA1c düzeyi 10.12±1.2 saptandı. Hastaların %27.5'inde retinopati, %57.5'inde nöropati, %60'ında mikroalbuminüri ve %40'ında makroalbüminüri saptandı. KİMK, diyabetik hastalarda kontrollere göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı. Diyabetik grupta FMD yüzdelik değeri anlamlı olarak daha düşük saptandı. Diyabetik hastalarda yapılan korelasyon analizinde, komplikasyon sıklığının FMD ile negatif olarak ve KİMK, diyabetin süresi ve yaş ile pozitif olarak korele olduğu saptandı. Sonuç. Biz çalışmamızda, insülin kullanma aşamasına gelmiş T2DM hastalarında endotel fonksiyonlarında bozulma ve KİMK'de artma saptadık ve bu parametrelerle mikrovasküler komplikasyonlar arasında anlamlı ilişki bulduk. Bu bulgu da, diyabetik mikroanjiyopati ve makroanjiyopatinin birbirleri ile bağlantılı ve paralel işleyen süreçler olduğunu desteklemektedir.