Amaç: Anti-hareket uygulamalarının omurga korunumunu sağlayabileceği ifade edilmesine rağmen, kassal aktivasyon kalıpları ve performans testleri açısından etkileri bilinmemektedir. Bu nedenle araştırmanın amacı; anti-hareket egzersiz uygulamalarının kas aktivasyonu, gövde dayanıklılığı ve seçilmiş bazı performans parametreleri üzerine etkisinin incelenmesidir. Materyal ve Metot: Araştırmaya, toplam 36 erkek katılımcı dâhil edildi. Katılımcılar, anti-hareket, dinamik hareket veya kontrol grubu olarak üç farklı gruba randomize yöntem ile ayrıldı ve 12 birimden (6 hafta X 2 gün) oluşan antrenman sürecine dâhil edildi. Antrenmanlar öncesi ve sonrasında uygulanan gövde dayanıklılık testi süreleri, saha performans test skorları, medyan frekansı ve kas aktivasyon değerlerinin karşılaştırılmasında iki yönlü tekrarlı ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Antrenman uygulamalarından sonra, motor ünite katılım ihtiyacı açısından fleksör ve ekstansör grup kasların tamamında anti-hareket lehine daha büyük değişim görüldü (d= 0.72 ve 1.78 arasında; p<0.001). Yorgunluk için medyan frekans değerleri incelendiğinde, fleksör kaslarda anti-hareket lehine, ekstansör kaslarda ise her iki egzersiz grubunda benzer etkilere rastlandı. 20 m sprint performansının zamana bağlı değişim değerlerinde anti-hareket grup lehine anlamlı değişim tespit edildi (d=1.30; p<0.05). Tüm gövde dayanıklılık test skorlarının zamana bağlı değişim değerlerinde, her iki egzersiz grubunda da istatistiksel olarak anlamlı farklar vardı (p<0.001). Sonuç: Motor ünite katılımındaki azalmanın, hareketin verimliliği ve enerji tüketimi açısından önemli bir stratejisi olduğu düşünülmektedir. Anti-hareket lehine değişen bu azalmanın, derin kasların antrene edilmesi ile ilişkili olabileceği ifade edilebilir. Fonksiyonel performans skorları ve merkezi bölge antrenmanları arasındaki etkileşimin anlaşılmasında ise, doğru yapılandırılmış daha fazla bilimsel araştırmaya ihtiyaç duyulmaktadır.
Aim: Although it is stated that the anti-movement practices can protect the spine, their effects are unknown in terms of muscular activation patterns and performance tests. Therefore, the aim of this study is to examine the effects of anti-movement exercise practices on muscle activation, trunk endurance and some selected performance parameters. Material and Method: A total of 36 male participants were included in the study. Participants were randomly assigned to groups as anti-movement, dynamic movement, and control and included in the training process consisting of 12 units (6 weeks x 2 days). Trunk endurance test times, field-performance test scores, median frequency and muscle activation values applied before and after training were evaluated using two-way repeated analysis of variance. Results: After training sessions, a greater change in favor of anti-movement was observed in all of the flexor and extensor group muscles in terms of the need for motor unit participation (between d = 0.72 and 1.78; p <0.001). When the median frequency values were examined for fatigue, similar effects were found in favor of anti-movement in the flexor muscles and in both exercise groups in the extensor muscles. A significant change was detected in favor of the anti-movement group in the time-dependent change values of 20 m sprint performance (d = 1.30; p <0.05). There were statistically significant differences in favor of both exercise groups in the time-dependent values of all trunk endurance test scores (p<0.001). Conclusion: The reduction in motor unit recruitment is considered to be an important strategy in terms of efficiency of the movement and energy consumption. It can be stated that this decrease, which changes in favor of anti-movement, may be related to the training of deep muscles. It can be said that proper structured scientific studies are needed to understand the interaction between functional performance scores and core training.
