Özet:
Bu araştırmanın amacı üniversitede öğrenim gören bireylerin serbest zaman doyumları ile yalnızlık durumları arasındaki ilişkiyi tespit etmektir. Araştırma tarama modellerinden ilişkisel tarama desenine uygun yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa’da öğrenim gören 169 öğrenci ile İstanbul Esenyurt Üniversitesi’nde öğrenim gören 131 öğrenci olmak üzere toplam 300 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada kişisel bilgi formunun yanı sıra, Russell, Peplau & Ferguson (1978) tarafından geliştirilen, Türkçe uyarlaması Demir (1989) tarafından yapılan “UCLA Yalnızlık Ölçeği (UYÖ) ile Beard & Raghep (1980) tarafından geliştirilen, Gökçe & Orhan (2011) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Serbest Zaman Doyum Ölçeği (SZDÖ)” kullanılmıştır. Araştırma verilerinin Kolmogorov-Smirnov testi sonucunda normal dağılım göstermesinin ardından analizlerde parametrik testler kullanılmıştır. Araştırma bulgularında; bireylerin cinsiyetlerine göre yalnızlık durumları arasında anlamlı farklılık belirlenmezken; cinsiyete göre SZDÖ “psikolojik” alt boyut arasında anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Araştırma sonucunda serbest zaman doyumu ile yalnızlık arasında negatif yönlü anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Bu sonuçla üniversite öğrencilerinin serbest zamanlarında elde ettikleri doyumun arttıkça yalnızlık durumlarının azalacağı söylenebilir.
