Abstract:Amaç: Fetal ağırlığın doğru tahmini, makrozomik fetusların öngörülebilmesini, doğum şeklinin belirlenebilmesini ve perinatal morbidite ve mortalitenin azalmasını sağlar. Femur yokluğu, alt extremite agenezisi gibi konjenital anomalilerde, femur uzunluğu ölçülemez, izole femur kısalığı olanlarda tahmini fetal ağırlığı hesaplaması yanıltıcı olabilir. Bu yüzden çalışmamızda Türk toplumunda tahmini fetal ağırlık hesaplamasında uzun kemiklerin kullanımının etkinliğini araştırdık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma Turgut Özal Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalına başvuran, gebelik yaşı ilk trimester ultrasonografi ile doğrulanan ve 20-22. haftalarda detaylı ultrasonografisini yaptıran, 400 sağlıklı tekil gebe üzerinde yapıldı. Detaylı ultrasonografi sırasında biparietal çap, kafa çevresi, karın çevresi, femur uzunluğu, humerus uzunluğu, tibia uzunluğu ve ulna uzunluğu ölçüldü. Bulgular: Fetal ağırlığı tahmin etmek amacıyla yapılan lineer regresyon analizinde bipariatal çap, femur uzunluğu, karın çevresi ve tibia uzunluklarının daha etkili olduğu tesbit edildi (sırasıyla; p<0.001, p<0.001, p<0.001 ve p=0.010). Sadece uzun kemiklerin dâhil edildiği lineer regresyon analizinde fetal ağırlığı tahmin etmede femur uzunluğu, tibia uzunluğu ve ulna uzunluğunun daha etkili olduğu görüldü (sırasıyla; p<0.001, p<0.001 ve p=0.014). Uzun kemiklerin kendi içindeki korelasyon analizinde tüm kemiklerin birbirleriyle yüksek oranda korele olduğu bulundu (tümü için; p<0.001) Sonuç: Tahmini fetal ağırlık hesaplanmalarının önemli parametrelerinden olan femur uzunluğunun ölçülemediği durumlarda tibia uzunluğu ve ulna uzunluğunun ölçümü alternatif olabilir. Hasta sayısının fazla olduğu çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.
Abstract:Objectives: An accurate estimation of fetal weight will help predict the macrosomic fetuses and determine the mode of delivery which reduce perinatal morbidity and mortality. In congenital abnormalities such as absence of femur and lower extremity agenesis, femur length can not be measured, or in patients with isolated femoral shortening, the calculation of estimated fetal weight can be misleading. So, in our study, we investigated the efficacy of the use of long bones in the calculation of estimated fetal weight in Turkish society. Material and Method: This retrospective study was conducted in Turgut Ozal University Hospital, Department of Obstetrics and Gynecology, among 400 healthy singleton pregnant women whose gestational ages were confirmed by the first trimester ultrasound and patients who had undergone a targeted ultrasonography in the 20th-22nd gestational weeks. Biparietal diameter, head circumference, abdominal circumference, femur length, humerus length, tibia length and ulna length were measured for each patient through detailed ultrasonography examinations. Results: In linear regression analysis for estimating fetal weight, bipariatal diameter, femur length, abdominal circumference, and tibia length were found to be more effective (p<0.001, p<0.001, p<0.001 and p=0.010, respectively). In the linear regression analysis including only the long bones, we have observed femur length, tibia length, and ulna length to be more effective (p<0.001, p<0.001 and p=0.014, respectively). Correlation analyses of long bones have revealed that all bones were highly correlated with each other (p<0.001 for each). Conclusion: In cases when FL, one of the most important parameters in TFA measurement, cannot be measured, tibia and ulna lenghts may be considered as alternatives. There is need for multicenter studies carried out with more patients to be able to develop different ideas on the matter.
