This study investigates sexual harassment. In the first section of the study, it is aimed to determine what kind
of sexual harassment they face, in which contexts they face this harassment, and the feelings and the reactions
they reveal when they face sexual harassment. The second section tries to find out why some people do not
show any reactions when they face sexual harassment and investigate these people" reasons why they do so.
The findings indicate that the majority of the university students face sexual harassment through being gazed
(60.69%) and being touched (45.48%) without their consent. It is seen that sexual harassment mostly occurs
in unknown contexts (49.12%) and social contexts with friends (39.14%). When an individual face sexual
harassment, of the feelings, the most intensive ones are determined to be anger (57.36%), sorrow (42.94%)
and embarrassment (40.25). When the reactions to the sexual harassment are considered, it is found out that
69.59% of the university students did not anything. The qualitative findings on why they did not do anything
regarding sexual harassment they faced indicate that they did not do anything due to several reasons: being
misunderstood by others (96.56%), worrying about being blamed (92.04%), self-blame (51.13) and being
disgraced/falling into disrepute (35.22). The results reveal that both men and women face sexual harassment,
that it is also commonplace among the university students, and that the victims do not show any reactions
though they have feelings such as anger, sorrow, and embarrassment. Among the most commonly stated
reasons why any reaction does not occur are the perceptions and social pressure towards social and sexual
roles, the way people are raised and the feeling that they have deserved it.
Bu çalışmada cinsel taciz konusu ele alınmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde amaç, üniversite
öğrencilerinin ne tür cinsel taciz olaylarına maruz kaldıklarını, bu olayları daha çok hangi ortamlarda
yaşadıklarını, taciz olayları sırasında yaşadıkları duygular ve tepkilerinin neler olduklarını belirlemektir.
İkinci bölümde ise, cinsel taciz karşısında tepki göstermeyenlerin neden tepkisiz, sessiz kaldıklarına dair
görüşlerinin nitel olarak belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma bulguları, üniversite öğrencilerinin
çoğunlukla bakışlarla (%60.69) ve rızaları dışında dokunularak (%45.48) taciz edildiklerini ortaya
koymuştur. Taciz olaylarının çoğunlukla yabancı ortamlarda (%49.12) ve arkadaş ortamlarında (%39.14)
yaşandığı görülmektedir. Cinsel taciz sonrası yaşanan duygulardan en yoğun olanların öfke (% 57.36),
üzüntü (% 42.94) ve utanma (% 40.25) olduğu ortaya çıkmıştır. Tacize gösterilen tepkilere bakıldığında
üniversite öğrencilerinin %69.59’nun hiç bir şey yapmadıkları ortaya çıkmıştır. Neden tepki göstermedikleri
yönündeki nitel bulgulara bakıldığında ise; çevre tarafından anlaşılmama korkusu (%96.56), suçlanacağı
endişesi (% 92.04), kendini suçlamaları (%51.13) ve rezil olacakları/adlarının çıkacağı endişesi ile (%35.22)
tepki göstermedikleri ortaya çıkmıştır. Sonuçlar taciz olaylarının hem kadın hem de erkekler arasında
yaşandığını, yüksek öğrenim gören gençler arasında da yaygın olduğu ve mağdurların öfke, üzülme, utanma
gibi duygular yaşamalarına rağmen tepki göstermediklerini göstermektedir. Tepki göstermeme nedeni olarak
toplumsal ve cinsiyet rollerine ilişkin algılar ve baskılar, ailelerin yetiştirilme biçimi ve bunu hak ettiklerini
düşünme, yoğunlukta ifade edilen nedenler arasında yer almaktadır.
