Özet:
CMK’nin altıncı kitabının “Olağanüstü Kanun Yolları” başlıklı üçüncü kısmının üçüncü bölümünde yer alan m.314/1-c hükmüne göre, “Kesinleşen bir hükümle sonuçlanmış olan bir dava aşağıda yazılı hâllerde sanık veya hükümlünün aleyhine olarak yargılamanın yenilenmesi yolu ile tekrar görülür: (…) Sanık beraat ettikten sonra suçla ilgili olarak hâkim önünde güvenilebilir nitelikte ikrarda bulunmuşsa.” Çalışmamızda, öncelikle ikrar kurumuna ilişkin genel bilgiler verilerek inceleme konusu hükümdeki terminolojik sorunlara değinilmiş, normda “sanık” ve “ikrar” kavramlarının kullanılması eleştirilmiştir. Ardından, hakkında kesin/kesinleşmiş beraat hükmü bulunan kimsenin (eski sanığın) yeniden yargılanmasına gerekçe oluşturan “beraat sonrası ikrar”ın şartları ile bu şartlara uygun ikrarın hukukî sonuçları doktrindeki tartışmalara ve uygulamadaki sorunlara yer verilerek irdelenmiş; uygulanabilirliğini artırmak adına hükümdeki “beraat ettikten sonra” ibaresinin “beraat ettikten veya hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verildikten sonra” şeklinde değiştirilmesi ve TCK m.61 hükmüne beraat sonrası gönüllü itirafı “cezayı azaltan kişisel neden” olarak düzenleyen bir fıkra eklenmesi önerilmiştir. “Hâkim önünde” gerçekleşmeyen itirafların normun kapsamı dışında bırakılması ise isabetli bir tercih olarak değerlendirilmiştir.
