KENDİNE YETME ERDEMİ OLARAK AYLAKLIK: KİNİKLER ÖRNEĞİ

Abstract

Bu çalışmada öncelikle aylaklığın tanımına yönelik bazı değerlendirmeler yapılacak ve onun, asalaklık ve tembellik kavramları ile olan ilişkisi değerlendirilecektir. Böylece hem aylaklığın genel anlamı ve temel özellikleri ortaya çıkarılacak hem de onun dayanağı olan kendine yetme erdemi ana hatlarıyla araştırmaya konu edilecektir. Bu bağlamda kendine yetme erdemi, Sokrates öncesi doğa filozoflardan başlayarak başta Varoluşçular olmak üzere çağdaş filozoflara kadar gelen çizgide temel işlevi açısından ele alınacak, ancak ağırlıklı olarak Kinikler üzerinden örneklendirilecektir. Özellikle özgürlük ile kendine yetme erdemi ilişkisi bireysellik zemini üzerinden tartışılacaktır. Bu bağlamda Egzistansiyalist felsefede kendine yetme, benliğin inşasını mümkün kılan ve varoluşsal özü yaratan bir yaşama tercihi ve özgürlük anlayışı olarak ayrıca ele alınacaktır. Kısacası makalenin temel tezi, aylaklığın kavram olarak yanlış anlaşıldığı, felsefe ve sosyal hayata yaptığı katkıların göz ardı edildiği yönündedir. Böylece, makalede aylaklığın sadece tembellik olarak anlaşılan negatif anlamdan kurtulması ve kendine yetme, özgür ve bağımsız yaşama tarzı olarak sanat, felsefe ve pratik hayata yansımaları özellikle kendine yetme erdemi üzerinden temellendirilmiş olacaktır.