Özet:
Öz
Türkiye’de kitle iletişim araçlarının etkin kullanımı 1970’li yıllardan itibaren yaygınlık kazanmıştır. Sırasıyla, radyo, sinema, televizyon ve internet insanlığın işitsel ve görsel iletişim tutkusunun yayılım gösterdiği mecralar olmuştur. Bir zamanlar ulus-devletin ideolojik aygıtı olan kitle iletişim araçları, günümüzün teknik/teknolojik olanakları sayesinde, ‘birey’in toplumsallaşabildiği, eğitim gördüğü, olan-bitene tepkisini gösterdiği, moral desteği bulduğu, yaşamını ikame ettireceği gereksinimleri karşılayabildiği, ‘kimlik’ edinebildiği, insan-ötesi iletişim araçlarına dönüşmüşlerdir.
Bu çalışmada, kitle iletişim araçlarının sosyo-kültürel etkileşime katkısı, dolayısıyla, Türk Müziğine olumlu/olumsuz etkilerinin tespiti ve analizi için neden-sonuç ilişkisinin kurulması amaçlanmış olup, 1970’lerden günümüze değin tarihsel süreçte Türk Müziği alanında akademik ve kuramsal çalışmalarda ele alınmış olan ve konumuz bağlamında dikkate değer bulunmuş altı temel unsura odaklanılmıştır.
Bunlar; 1.‘Medyatif araçlar olarak taş plak, long play (LP), kaset, kompakt disk (CD) ve/veya dijital veri olarak görüntü-ses kayıtlarının toplumun beğenisine sunulması’;2. ‘Müzik endüstrisinin pazarlama stratejileri ve toplumun kabulleri sayesinde söz, beste, görüntülerin toplumun kültürel belleğine yerleşmesi’; 3. ‘Türk müziği ürünlerinin karakteristiklerinin ne olduğunun tartışmaya açılması’; 4. ‘Türk müziğinin geleneksellik/ yerellik/ evrensellik bağlamının akademik çalışmalara konu olması’; 5.’Türk müziğinin sanatsal niteliğinin korunup-gözetilmesinden ziyade, toplumsal olandan siyasal olana, kültürel olandan ekonomik olana devşirilmesine göz yumulması’; 6. ‘Türk müziğinin popülerleştirilmesi çabalarının Türk müziğine zarar veriyor olması’dır.
