Türk müziğinde notaya bağımlı icranın nitelik yönünden değerlendirilmesi üzerine bir eleştiri: Somalı Klarnetçi Mustafa Çalar örneği

Abstract

Bu çalışmada; Türk Müziği’nin herhangi bir türünde, var olan bir notanın icrâsı sürecinde dile gelen “doğru icrâ”, “asıl olan nota”, “doğru nota”, “yanlış nota” gibi söylemlerin niteliğine dikkat çekilmek istenmiştir. Türk Müziği icrâcılarının yetişme biçimleri ve süregelen eğitim-öğretim gelenekleri doğrultusunda doğaçlama yetisinin baskın olması sonucu kişilerin daha özgür müzik icrâ ettikleri bilinen ve gözlenebilen bir durumdur. Bu bağlamda, yerel icrâcılıkla birlikte doğru/gerçek/orijinal icrâ öngörüsünü taşıdığı düşünülen klarnetçi Somalı Mustafa Çalar’ın icrâsının var olan notalar ile kıyaslaması yapılmıştır. Bu kıyaslama için kişisel motiflerin tespiti gerçekleştirilmiş, özgün bir kodlama yöntemi ile sayısal olarak ifade edilmiştir.

In this study; asked for point to effect of discourses like “perfect performance”, “the real score”, “correct score”, “incorrect score” which are said in process of playing any Turkish Music score. It’s a known and observable situation about Turkish Music performers, make more untrammelled performance as a result of domination about improvisation capacity in the direct of the their growth styles and the process of education traditions. In this sense, there is a comparison of standard scores versus Mustafa Calar’s performance which’s considered about local performing and correct/real/original type. For this comparison, after the personal motives (patterns) have detected, they have stated quantitatively via a distinctive coding method.