Amaç: Bu araştırmada erken çocuklukta dijital oyun bağımlılığı, dijital ebeveynlik, aile içi ilişkiler ve sosyal yeterliliğin birbirleriyle olan ilişkilerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve metot: Araştırmanın evrenini Türkiye'de yaşayan yaşları 48-72 ay arası olan okul öncesi eğitim çağındaki çocukların ebeveynleri oluşturmaktadır. Araştırmada seçkisiz olmayan örnekleme yöntemlerinden uygun örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Erken çocuklukta; dijital ebeveyn farkındalığı, dijital oyun bağımlılığı, çocuklarda sosyal yeterlilik, ebeveynler arası ilişkiler ve ebeveyn-çocuk arasındaki iletişimi açıklamak için nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Verilerin analizinde ise YEM analizi yapılmıştır. Bulgular: Araştırma bulgularına göre dijital ebeveynlik farkındalığı; anne baba çocuk ilişkisini, çocuklarda sosyal yeterliliği pozitif yönde, dijital oyun bağımlılığını ise negatif yönde anlamlı düzeyde, doğrudan ve dolaylı, evlilik yaşamını ise pozitif yönde anlamlı düzeyde doğrudan etkilediği belirlenmiştir. Evlilik yaşamı; anne baba çocuk ilişkisini pozitif yönde, dijital oyun bağımlılığını ise negatif yönde anlamlı düzeyde doğrudan, sosyal yeterliliği ise pozitif yönde anlamlı düzeyde dolaylı etkilediği saptanmıştır. Anne baba çocuk ilişkisi; çocuklarda sosyal yeterliliği pozitif yönde anlamlı düzeyde doğrudan, dijital oyun bağımlılığını negatif yönde anlamlı düzeyde, dolaylı etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Son olarak çocuklarda sosyal yeterlilik dijital oyun bağımlılığını negatif yönde anlamlı düzeyde, doğrudan etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç: Erken çocuklukta; dijital oyun bağımlılığı, dijital ebeveynlik, aile içi ilişkiler ve sosyal yeterliliğin birbirleriyle doğrudan ve/veya dolaylı aracı etkilerinin bulunduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar Kelimler: Aile ilişkileri, Bağımlılık, Dijital, Ebeveyn, Erken Çocukluk, Oyun, Sosyal
Aim: In this study, it was aimed to determine the relationships between digital game addiction, digital parenting, intra-family relations, and social competence in early childhood Material and method: The research population consists of the parents of preschool children between 48-72 months old in Turkey. The convenient sampling method, one of the random variable sampling methods, was used in the study. To explain digital parent awareness, digital game addiction, social competence, relationships between parents, and the communication between parent and child in early childhood, the relational survey model, one of the quantitative research methods, was used. In the analysis of the data, SEM analysis was performed. Results: According to the research findings, it was determined that digital parenting awareness direct and indirectly impressed positively the parent-child relationship and social competence in children while negatively digital game addiction. Also, digital parenting awareness directly affected wedlock positively and significantly level. The wedlock affected the parent-child relationship positively, digital game addiction negatively and significantly, and social competence positively and indirectly. It was concluded that the parent-child relationship directly influenced the social competence of children positively and at a significant level, and digital game addiction negatively and indirectly at a significant level. Lastly, it was understood that social competence in children directly affects digital game addiction negatively at a significant level. Conclusion: It was concluded that digital game addiction, digital parenting, family relations, and social competence in early childhood have direct and/or indirect effects on each other. Key Words: Family relations, Addiction, Digital, Parent, Early Childhood, Play, Social
