Bu çalışmada amacımız; Erbium-doped yttrium alüminum garnet (Er:YAG) lazer ile konvansiyonel yöntem kullanılarak yapılan debonding işleminin, porselen braketler ve diş üzerindeki etkilerini kıyaslamalı olarak değerlendirmektir. Bu çerçevede, farklı yöntemlerin porselen braketler üzerindeki etkisi ile birlikte, diş yüzeylerinde ortaya çıkan mine çatlakları kıyaslamalı olarak değerlendirilecektir. Ayrıca, kullanacağımız lazer ucu, (dijital olarak kontrol edilebilen X-Runner'ın), homojen tarama özelliği braket sökümü sırasında ortaya çıkan termal etki (pulpal ısıdaki değişiklik) değerlendirilecektir. Materyal ve Metot: Araştırmamız, 4 çalışma grubundan oluşmuştur. Çalışmamız için 80 tane çekilmiş mandibuler santral kesici diş ve porselen braket kullanılmıştır. Kullanılan braketlerin yarısı (40 adet) polikristalin, diğer yarısı (40 adet) ise monokristalin olacak şekilde planlanmıştır. Porselen braketler; dişlerin labial yüzeylerine yerleştirilmiş ve 40 tanesi Er:YAG lazer ile, diğer 40 tanesinde ise konvansiyonel yöntem kullanılarak debonding yapılmıştır. Braket sökümü öncesi ve sonrasında mine çatlakları ve kalan adesiv miktarı stereomikroskop ile değerlendirilmiştir. 40 örnek pulpal ısıyı değerlendirmek için kullanılmıştır. Pulpal ısıyı değerlendirdiğimiz 40 örneğin yarısı polikristalin, diğer yarısı ise monokristalin braketlerden oluşmaktadır. Kalan adesiv miktarı ve mine çatlakları değerlendirmelerinde; nonparametik testlerden Kruskall-Wallis istatistiksel analiz testi yapıldı. Pulpal ısıyı değerlendirmek için Mann-Whitney istatistiksel testi yapılmıştır. Lazerin bağlantı yüzeyindeki etkisi scanning electron microscope (SEM) ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Tüm çalışma gruplarında braket sökümü sırasında braket kırılması ve sonrasındaki incelemede mine çatlağı gözlenmemiştir. Polikristalin ve monokristalin braketler arasında mine yüzeyi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Mine yüzeyinde kalan adesiv miktarı karşılaştırıldığında gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Er:YAG lazer ile debonding işlemi yapılan monokristalin braketlerde 3.71°±1.15 °C ısı artışı, polikristalin braketlerde ise 2.03±1.64°C olarak bulunmuştur. SEM görüntüleri Er:YAG lazer ışınının adesiv materyal içinde kaldığını ve minede herhangi bir olumsuz etki oluşturmadığını göstermiştir. Sonuç: Er:YAG lazer ile yapılan debonding işleminin, konvansiyonel yönteme göre daha başarılı ve uygun bir yöntem olduğu söylenebilir. Debonding işlemi sırasında Er:YAG lazer, dişe zarar vermeyecek kadar düşük ısı oluşturmakla birlikte mine hasarı oluşturmamaktadır.
The aim of this study is to evaluate the effect of debonding on ceramic brackets by the Erbium-doped yttrium alüminum garnet (Er:YAG) laser and conventional methods. By this way, the effect of different debonding techniques on ceramic brackets and enamel fractures on teeth surface will be evaluated. The X-Runner handpiece's feature, scanning homogeneously, will be evaluated at debonding. The effect of laser to intrapulpal temperature will be investigated. Material and method: The study includes 4 experimental groups. For this study 80 extracted mandibular central incisors and ceramic brackets are used. Half of the brackets are polycrystalline (40) and the others are monocrystalline (40). The brackets that are replaced labially; 40 of them were debonded with conventional method and the other 40 were debonded with laser. The enamel cracks were examined before and after debonding and also the remaining adhesive were examined with stereomicroscope. 20 monocrystalline and 20 polycrystalline brackets are debonded by Er:YAG laser for evaluating the pulpal temperature rise. For evaluation of remaining adhesive on teeth surface and enamel cracks, the nonparametric statistical test Kruskal-Wallis was used. In order to evaluate temperature rise, Mann-Whithney statistical test was analyzed. Scanning Electron Microscope (SEM) images were used for evaluation of the effect of Er:YAG laser at the adhesive-enamal surface. Results: There is no enamel crack or bracket fracture at all laser and conventional groups. There is no statistically significant difference between the polycrystalline and monocrystalline brackets. When the adhesive left on the enamel surface is compared between the groups, the results were statistically significantly different. The temperature rise in Er:YAG lazer group is 3.71°±1.15 °C on monocrystalline brackets and 2.03±1.64°C on polycrystalline brackets. SEM images show that, the Er;YAG laser beam didn't proceed in the adhesive seriously and the laser didn't effect the enamel surface. Conclusion: It can be concluded that the debonding procedure with Er:YAG laser is more delicate compared to conventional method. At debonding phase with Er:YAG laser, temperature rise is lower than the critical level and didn't cause the enamel cracks.
