Political justice of the qur'an and traditions’ perspectives: a reflection on political equality

Abstract

The present study aims to investigate the relationship between political justice based on Quran doctrines and narratives, and the political equality posed by democratic systems. The answer to this question is that the popular equality in democratic systems within three arenas including philosophical (which begins and underlies political equality), political, and non-political (the necessity of political equality) arenas is in line with the spirit of religious teachings. In the meanwhile, the religious interpretation of political equality, as well as non-political equality consistent with political equality, has minor differences from the popular equality in democratic systems. In order to prove this hypothesis, the two theological and jurisprudential teachings ( Ibaha or permissibility and non- Wilaya or non-guardianship) are taken as the basis of Quranic-narrative analysis. On the other side of the principle of Ibaha is the legitimization of social agreements of citizens of a religious community to regulate the public rules of the society, and that state laws are legitimate when, in addition to complying with clearly stated religious laws, they come from the will of the people, Moreover, the non-Wilaya principle expresses the maximum participation of a nation in the political administration, the lack of government interference in the private sector, and peoples' monitoring of the political decisions. The Quran verses and narratives consistent with the two aforementioned principles confirm the inherent equality of human beings; they differentiate the political equality of sovereignty from that of government and in the social and economic equalities, religious teachings not only confirm the equality popular in democratic systems, but they also go beyond that and firmly demand a broad extent of responsibilities from both society and government.

Bu çalışmanın amacı Kur’an doktirinlerine ve anlatılarına dayanan siyasi adalet ile demokratik sistemlerin konumlandırdığı siyasi eşitlik arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu sorunun cevabı şöyledir; demokratik sistemlerde yer alan ve felsefik, (siyasi eşitliği başlatan ve temelinde yatan) siyasi, ve siyasi olmayan (siyasi eşitliğin gerekliliği) üç alanda yer alan popüler eşitlik dini öğretilerin ruhu ile uyumludur. Bu arada, siyasi eşitlik ve aynı zamanda siyasi eşitlikle uyumlu olan siyasi olmayan eşitliğin dini yorumu, demokratik sistemlerdeki popüler eşitlikten küçük farklılıklar içermektedir. Bu hipotezi kanıtlamak için yapılan Kur’an anlatı analizine iki teolojik ve hukuki öğreti (Ibaha ve non-Wilaya) temel alınmıştır. Ibaha prensibinin diğer tarafı, dini bir topluluğun vatandaşlarının kamu kurallarını düzenlemek için sosyal anlaşmalarını meşrulaştırmasıdır. Bu devlet kuralları, insanların iradesinden gelen ve açıkça belirtilen dini kurallarla uyuşursa meşru olur. Ayrıca, non-Wilaya prensibi bir toplumun siyasi yönetime maksimum katılımını, devletin özel sektöre daha az müdahelesini ve insanların siyasi kararları izlemesini vurgulamaktadır. Kur’an ayetleri ve anlatıları insanoğlunun doğal eşitliğini teyit eden bu iki prensip ile tutarlıdır. Bunlar egemenliğin siyasi eşitliğini devletinkinden ayırt ederler ve sosyal ve ekonomik eşitliklerde dini öğretiler sadece demokratik sistemlerdeki popüler eşitliği teyit etmez ayrıca toplumdan ve devletten daha fazla sorumluluk beklerler.