Ailenin korunması ve kadına karşı şiddetin önlenmesine dair kanunun getirdiği bazı yenilikler ve öneriler

Abstract

Ülkemizde uzun yıllar kadına yönelik şiddetin aile içi mesele olduğu ve sadece eşleri ilgilendirdiği düşüncesi etkili olmuştur. Bu yaklaşım 1980’li yıllarda kadın hareketlerinin etkisiyle tartışılmaya, aile içi şiddetin suç olduğu düşüncesi kamuoyunda yer bulmaya başlamıştır. Özel alan olarak görülen bu konuların toplumda tartışılmaya başlamasının sonucu olarak, Türk hukukunda ilk kez kadına ilişkin şiddetin önlenmesi amacıyla 17 Ocak 1998 tarihinde 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun yürürlüğe girmiştir1 . Ancak bir süre sonra 4320 sayılı Kanun yetersiz kalmış ve yeni bir Kanun ihtiyacı doğmuştur. Böylelikle 8 Mart 2012 tarihinde 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun2 , 18 Ocak 2013 tarihinde ise Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanuna İlişkin Uygulama Yönetmeliği3 kabul edilmiştir. Bu makalenin amacı, 6284 sayılı Kanun ve ilgili Yönetmelik hükümleri çerçevesinde getirilen bazı önemli yenilikleri ele almak, Kanundaki eksikliklerle, uygulamada görülen sorunlara dikkat çekmektir.