Amaç: Bu çalışmanın amacı kick boks sporcularında dört farklı ısınma protokollerinin bazı sportif performans parametrelerine akut etkisini incelemekti. Materyal ve metot: Araştırmaya 15-18 yaşlarında en az üç yıldır kick boks yapan 13 kadın, 15 erkek kick boks sporcusu katıldı. Sporcular farklı günlerde 5 dk. düşük tempolu koşu (P1), branşa özgü ısınma (P2), dinamik ısınma (P3) ve PNF (P4)'den oluşan dört farklı ısınma protokolünü uyguladıktan sonra esneklik, denge, dikey sıçrama, 10m sprint, çeviklik, el kavrama kuvveti, tekme hızı ve görsel reaksiyon zamanı testlerine tabi tutuldu. Veriler Wilcoxon işaretli mertebeler testi ile analiz edildi. Bulgular: Isınma protokolleri incelendiğinde esneklik performansında en etkili protokolün erkeklerde P3 kadınlarda P4, statik denge performansında ise her iki cinsiyette P1 olduğu görüldü. Counter movement jumpta en etkili protokol erkeklerde P3 ve P4 kadınlarda ise P2 iken, skuat ve dikey sıçramada her iki cinsiyette ise P2 idi. Yani kadınlarda sıçrama protokolleri için en etkili ısınma protokolünün P2 olduğu görüldü. Hem erkek hem de kadınlarda 10m sprint ve çeviklik performansında en etkili protokol P2 iken, tekme frekans hızında P3 idi. Erkeklerde sağ ve sol el kavrama kuvvetinde en etkili protokol sırasıyla P2 ve P4 iken, kadınlarda her iki el için de P3'tü. Son olarak erkeklerde görsel reaksiyon süresinde her iki el için en etkili yöntemin P2, kadınlarda ise sağ el için P3, sol el için ise P4 olduğu tespit edildi. Sonuç:. Kick bokscularda dört farklı ısınma protokolünün esneklik, denge, dikey sıçrama, 10m sprint, çeviklik, el kavrama kuvveti, tekme hızı ve görsel reaksiyon zamanı parametrelerini farklı şekillerde etkileyebileceği sonucuna varılmıştır.
Aim: The aim of this study was to examine the acute effects of four different warm-up protocols on some sportive performance parameters in kick boxers. Material and method: Thirteen female and 15 male kickboxers aged 15-18, who have been kickboxing for at least three years, participated in the study. After applying four different warm-up protocols, including 5 minutes of jogging (P1), branch-specific warm-up (P2), dynamic warm-up (P3) and PNF (P4) on different days, flexibility, balance, vertical jump, 10m sprint, agility, hand grip strength, kicking speed and visual reaction times of the athletes were tested. Data were analyzed with the Wilcoxon signed rank test. Results: When the warm-up protocols were examined, it was seen that the most effective protocol in flexibility performance was P3 in men and P4 in women, and P1 in both genders in static balance performance. While the most effective protocol in counter movement jump was P3 and P4 in men, P2 in women, it was P2 in both genders in squat and vertical jump. In other words, it was seen that the most effective warm-up protocol for jumping protocols in women was P2. In both gender, the most effective protocol was P2 in 10m sprint and agility performance, while it was P3 in kicking frequency speed. The most effective protocol for right and left hand grip strength in men was P2 and P4, respectively, while in women it was P3 for both hands. Finally, it was determined that the most effective method for both hands in terms of visual reaction time was P2 in men, it was P3 for the right hand and P4 for the left hand in women. Conclusion: It was concluded that four different warm-up protocols in kickboxers can affect flexibility, balance, vertical jump, 10m sprint, agility, hand grip strength, kicking speed and visual reaction time parameters in different ways.
