Üç farklı üst molar distalizasyon yönteminin iskeletsel ve dişsel etkilerinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Araştırmanın amacı; palatinal mini-plak destekli, zigomatik mini-plak destekli molar distalizasyonu yöntemleri ile servikal headgearin dentoalveolar ve iskeletsel etkilerinin sefalometrik ve üç boyutlu model analizleriyle karşılaştırmalı incelenmesidir. Materyal ve Metot: Çalışmaya dişsel Sınıf II, iskeletsel olarak ise Sınıf I veya Sınıf II ilişkiye sahip bireyler dahil edilmiştir. Yaş aralığı 12-17 arasında değişen 16 bireyden oluşan üç tedavi grubu oluşturulmuş; toplam 48 hasta tedavi edilmiştir. Zigoma mini-plak destekli grupta distalizasyon, mini-plağın ağız içerisine uzanan kanca kısmı ile devamlı ark üzerinde kayabilen jigin çengeli arasına takılan ortalama 400 gramlık kapayıcı yaylar ile sağlanmaktadır. Palatinal mini-plak destekli grupta ise mini-plağın bilateral uzanan distalizasyon arkları üzerinde ortalama 400 gram kuvvet uygulayacak şekilde sıkıştırılan itici yaylar ile distalizasyon sağlanmıştır. Headgear grubunda ortalama kuvvet 450 gram olacak şekilde headgearlar uyumlanmış; hastalar günlük 16-20 saat takmaları konusunda uyarılmıştır. Bulgular: Zigoma mini-plak grubunda 6,21, palatinal mini-plak grubunda 8,09 ve headgear grubunda ise ortalama 6,06 ayda Sınıf I molar ilişkisi elde edilmiştir. A noktası sadece Headgear grubunda anlamlı oranda geri konumlanmıştır. SN-GoGn açısı en az zigoma mini-plak grubunda etkilenmiştir. FMA ve Y aksı açılarında bütün gruplarda anlamlı bir değişim görülmemiştir. Üst keser açıları her iki mini-plak grubunda benzer düşüş göstermiştir. Üst birinci molar dişler her iki mini-plak grubunda anlamlı oranda intruzyona uğrarken; headgear grubunda ekstrüze olmuştur. Üst birinci molar dişler, tüm gruplarda anlamlı miktarda distale devrilmişlerdir. Üst birinci molar dişler, zigoma mini-plak ve headgear gruplarında distopalatinal, palatinal mini-plak grubunda ise meziopalatinal rotasyona uğramışlardır. En az rotasyon headgear grubunda görülmüştür. Sonuç: Her iki mini-plak yöntemi üst birinci molar distalizasyonunda oldukça başarılı bulunmuştur. Vertikal açıları oldukça az etkilemeleri önemli bir avantajdır. Üst birinci molar dişlerde daha az rotasyonel ve daha kütlesel hareket için iskeletsel ankrajdan faydalanılan çağdaş distalizasyon mekanikleri üzerine yeni çalışmaların yapılması gerekmektedir. Anahtar Kelimeler: Molar distalizasyonu, palatal ankraj, zigoma ankraj, headgear, üç boyutlu değerlendirme.

Examination of Skeletal and Dental Effects of Three Different Upper Molar Distalization Methods Aim: The aim of this study is making a comparative examination of skeletal and dentoalveolar effects of zygomatic and palatal miniplate assissted molar distalization methods with cervical headgear. Material and Method: İndividuals with dental Class II, skeletal Class I or Class II were included in the study. Three treatment groups were formed, consisting of 16 individuals ranging from 12 to 17 years. A total of 48 patients were treated. In the zigoma miniplate group, distalization is achieved by closing springs with an average of 400 grams hanged between the hook of the jig and the hook portion of the miniplate extending into the mouth. In the palatal miniplate group, distalization was achieved with opencoil springs compressed in such a way as to exert an average of 400 grams of force on the bilateral distalization arches. In the headgear group, the headgear was adapted to be 450 grams in average force; patients were warned to wear headgear 16-20 hours a day. Results: Class I molar relation was obtained in 6.25 in the zigoma miniplate group, 8.09 in the palatinal miniplate group and 6.06 months in the headgear group. The A point moved in posterior direction significantly only in the headgear group. The SN-GoGn angle was affected at least in the zygoma miniplate group. There were no significant changes in the FMA and Y axis angles at all groups. The upper incisor angles showed similar decrease in both miniplate groups. Upper first molar teeth were intruded in both miniplate groups significantly while they were extruded in the headgear group. Upper first molar teeth were tilted distally in significant amounts in all groups. Upper first molar teeth showed distopalatinal rotation both in zygoma miniplate and headgear groups while they showed meziopalatinal rotation in palatinal miniplate group. At least molar rotation was seen in the headgear group. Conclusion: Both miniplate methods were found highly successful in the first molar distalization. İt is a great advantage, they affected vertical angles in very small quantities. More studies are needed on these skeletal assisted distalization systems for better bodily movement and less rotation in upper first molars. Keywords: Molar distalization, palatal anchorage, zygoma anchorage, headgear, three dimensional evaluation.