Ortodontik tedavi sonrasında kullanılan farklı sabit pekiştirme aygıtlarının kopma dayanımlarının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: 3 çeşit pekiştirme aygıtının ve 2 çeşit kompozit materyalinin kopma dayanımının laboratuvar testi ile incelenmesi ve karşılaştırılmasıdır. Materyal ve Metot: Toplamda 96 alt kesici diş ile ikili çiftler halinde 48 adet numune oluşturulmuştur. Ardından 48 numune bloğu her grupta 8 numune olacak şekilde rastgele 6 gruba ayrılmıştır. 3 farklı retainer teli ve 2 farklı kompozit materyali kullanılmıştır. Kullanılan teller: Penta-one (0.0215-inch round wire), Remalloy (0.032-inch plain round wire) ve Dead wire (10x28) olup, kompozit materyalleri: Tansbond XT (3M Unitek, Monrovia, CA) ve Transbond LR (3M Unitek, Monrovia, CA)'dir. Kullanılan pekiştirme aygıtlarının kopma dayanımları MTS marka (Criterion Model, USA) C42.503 model evrensel test cihazıyla ölçülmüştür. Bulgular: Gruplar arasında tepe gerilimi ve tepe yükü ortalamaları açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmaktadır (p:0.000; p<0.05). Remalloy grubunun tepe gerilimi ve tepe yükü ortalaması, Penta-one ve Dead wire gruplarından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0.05). Penta-one grubunun tepe gerilimi ve tepe yükü ortalaması Dead wire grubundan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0.05). Tepe gerilimi ve tepe yükü düzeyleri arasında istatistiksel olarak; tellere göre anlamlı farklılık vardır (p:0.000; p<0.05), kompozite göre anlamlı bir farklılık yoktur (p:0.088; p>0.05). Tel ve kompozitin ortak etkisi istatistiksel olarak anlamlı değildir (p:0.466; p>0.01). Sonuç: Retainer telleri arasında kopma dayanımı en yüksek Remalloy olup, bunu Penta-one takip ederken en dayanıksızı Dead wire olmuştur. Kompozitler arasında Transbond XT, Transbond LR ye göre daha dayanıklı çıksa da bu fark anlamlı değildir. 3 çeşit retainer teli de kopma dayanımı açısından yeterli bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Pekiştirme, retansiyon, retainer, relaps, nüks, ortodonti

Aim: The fracture strength of 3 types of retention devices and 2 kinds of composite materials are examined and compared with laboratory tests. Material and Method: In total, 48 samples were formed in duplicate pairs with 96 lower incisor teeth. The 48 sample blocks were then randomly divided into 6 groups, with 8 samples per group. 3 different types of retainer and 2 different composite materials were used. The wires used are: Penta-one (0.0215-inch round wire), Remalloy (0.032-inch plain round wire) and Dead wire (10x28). Composite materials: Tansbond XT (3M Unitek, Monrovia, CA) and Transbond LR (3M Unitek, Monrovia, CA). The rupture strengths of the retention devices used were measured with the MTS brand (Criterion Model, USA) C42.503 universal test device. Results: There was a statistically significant difference between the groups in terms of peak tension and peak load averages (p: 0.000, p <0.05). Peak tension and peak load averages of Remalloy group were statistically higher than Penta-one and Dead wire groups (p <0.05). Peak tension and peak load averages of penta-one group were statistically significantly higher than dead wire group (p <0.05). Statistically, between peak stress and peak load levels; there was a significant difference between the wires (p: 0.000, p <0.05). There was no significant difference between the composites (p: 0.088; p> 0.05). The joint effect of wire and composite was not statistically significant (p: 0.466; p> 0.01). Conclusion: The highest breaking strength among the retainer wires was Remalloy, then Penta-one, the most unstable Dead wire. Transbond XT is more durable than Transbond LR among composites, but this difference is not significant difference. Three types of retainer tears were found sufficient in terms of fracture strength. Key Words: Strengthening, retention, retainer, relapse, recurrence, orthodontics.