Kemik greftlerinde nükleer tıp uygulamaları

Abstract

Öz:Kemik greftleri eklem füzyonunda, eklem rekonstrüksiyonunda, kraniomaksillofasiyal rekonstrüksiyonda, travmatik yaralanmalarda, kemik rezeksiyonunda ve enfeksiyonlarında, protez komplikasyonlarında, kırık ve kaynama problemlerinde, konjenital malformasyonlar ve kozmetik problemlerin tedavisinde kullanılırlar. Kemik greftleri sıklıkla kemik doku iskelesi, köprü, alan kaplayıcı, defekti doldurucu ve kemik kaybını yerine koyucu rollere sahiptirler. Günümüzde kemik grefti kullanımı gittikçe artmaktadır. Ülkemizde de otolog kemik greftleri kullanımı oldukça yaygındır. Kemik greftlerinde greft canlılığının ve komplikasyonlarının değerlendirilmesinde ve hastanın takibinde nükleer tıp değerli bilgiler vermektedir. Özellikle vasküler kortikal kemik greftlerinde ve vasküler pediküllü kemik greftlerinde operasyondan kısa süre sonra greft canlılığı ve vasküler anastomozun başarısı kemik sintigrafisi ile gösterilebilmektedir. İşlemin patofizyolojisini öğrenmekle, sintigrafik bulguların yorumu kolayca verilebilecektir. Vasküler olmayan kemik greftlerinde iyileşme revaskülarizasyon ve remineralizasyon ile olur. Kansellöz otogreftlerde vasküler cevap kortikal greftlerinkinden daha büyüktür. Kansellöz yatağın tamamı yaklaşık 1-2 hafta içinde tamamen revaskülarize olabilir: Vasküler kemik greftlerinde ve kas pediküllü kemik greftlerinde iyileşme kırık iyileşmesi ile benzerdir. Allogreft kemik basitçe bir kalsiyum iskelesini sağlar, herhangi bir kemikleşme hücresi ve proteinlerine sahip değildir. Kemik sintigrafisi ile allogreft iyileşmesinin otogreftlere benzediği ancak revaskülarizasyonun ve remineralizasyonun daha uzun sürdüğü gösterilmiştir. Bu nedenle, bu derlemede patofizyolojik bilgiler genişce verilmiştir. Son dönem literatürleri ışığında yazarlar, kemik greftleme işlemleri hakkında genel bilgileri vermeyi ve bu hastalarda kullanılabilecek nükleer tıp uygulamalarını tartışmayı amaçlamışlardır. Başlık (İngilizce):Bone grafts and nuclear medicine: Review Öz (İngilizce):Bone grafts find application in multiple settings: joint fusion and reconstruction, bone infection and resection, prothesis complications, congenital malformation and cosmetic adjustments, cranio-maxillofacial reconstruction, as well as the treatment of various trauma injuries such as fractures resulting in delayed unions and non-unions. Bone grafts have often played the roles of scaffolds, bridges, spacers, defect fillers, and bone-loss replacements. There is a growing trend in bone graft usage today. The use of autolog bone grafts is widespread in Turkey. Nuclear medicine has proven to be a helpful adjunct in the determination of graft viability. In particular, the status of vascular anastomoses can be shown on bone scintigraphy short periods after cortical and pedicle bone grafts. With added knowledge of individual pathophysiology, the interpretation of scintigraphic results is greatly facilitated. Non-vascularized bone grafts improve with revascularisation and remineralisation. In cancellous autografts, the vascular response is much greater than in cortical grafts. The entire cancellous bed may be completely revascularized within approximately l to 2 weeks. Healing of vascularized bone grafts and pedicles is similar to the process manifested in fractures. Allograft bone simply provides calcium scaffolding and does not possess bone-growing cells or proteins. Previous studies utilizing bone scintigraphy have shown that allograft healing proceeds not unlike that of autografts, with the exception that revascularisation and remineralisation are delayed. The authors review the current literature on bone grafting procedures and discuss the possible applications of nuclear medicine in this setting.