Abstract:
Öz:İroni çağlar boyu kullanıla gelen bir söz sanatıdır. Söylenenin aksini kastetme ya da alaya alma olarak tanımlanabilecek olan ironi, kıvrak bir zekânın ürünü olarak kabul edilmektedir. İlk örneklerine Sokrates'in söylemlerinde rastlanılan ironi, edebî metinlerde de kullanılan etkili bir yöntem olmuştur. İroni, çoğunlukla bir eleştiri yöntemi olarak kullanılmaktadır. Eleştirilerini ironi yöntemi ile ileten yazar, eleştirinin dozunu yükseltmiş ama dilini yumuşatmış olur. İroni, Türk hikâyeciliğinde zaman zaman kullanılan ifade tarzlarından biridir. Ahmet Mithat'tan itibaren hikâye dalında ironin örneklerini görmek mümkündür. Türk edebiyatının öncü isimlerinden biri olarak kabul edilen Oğuz Atay, eserlerinde ironiyi oldukça fazla kullanmıştır. O ironiyi, edebî bir tarz olarak benimsemiştir. Oğuz Atay'ın ironi ile ördüğü Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar romanlarının yanında tek hikâye kitabı olan Korkuyu Beklerken'de de ironik unsurlar kullanılmıştır. Korkuyu beklerken hikâyesi ve kitaptaki diğer hikâyelerde belirgin ironik söylemler vardır. Bir Mektup, Babama Mektup, Tahta At ve Ne Evet Ne Hayır başlıklı hikâyeler ironinin yoğun olarak kullanıldığı hikâyelerdir. Bu çalışmada Oğuz Atay'ın Korkuyu Beklerken hikâye kitabında yer vermiş olduğu ironinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Hayatta bir 'tutunamayan' örneği olan Oğuz Atay, eserlerinde hayata yönelik eleştirilerde bulunmuş ve bunu genellikle ironik olarak yapmıştır. İroniyi bir yazı tekniği olarak kullanan Atay'ın eleştiri yöntemi dikkat çekicidir. Korkuyu Beklerken'de Atay'ın ironik eleştirilerinin neye yönelik yapıldığı ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır
