Gündüz, OrhanBayramoğlu, ZekiAslan, AhmetCeyhan, VedatTürk, SüheylaAğızan, Kemalettin2024-08-042024-08-042017https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/617535https://hdl.handle.net/11616/9027515.09.2017 00:00Sadece Türkiye’nin değil dünyanın da en büyük kayısı üretim bölgesi olan Malatya’da kuru kayısı üreten işletmeler birçok risk ve belirsizlikle karşı karşıyadır. İşletmeler, risklerle başa çıkmak için yoğun girdi kullanmakta ve bu da işletmelerde rasyonel kaynak kullanımını bozucu etki yapmaktadır. Sonuçta etkinlik ve verimlilik adına önemli sorunlarla karşılaşılmaktadır. Risk, üretim etkinliğini belirleyen temel unsurlardan bir tanesi olmasına rağmen, Malatya ilinde ve hatta Türkiye’de yürütülen çalışmalarda tarımsal riskler ve etkinlik konusunun bir arada değerlendirilmediği görülmektedir. Araştırmanın ana amacı, Malatya ilinde kuru kayısı üreten tarım işletmelerinin etkinliklerini agroekolojik alt bölgeler itibariyle ve riskli şartlarda ölçülmesi ve üretim etkinliğini artırıcı politika ve stratejilerin geliştirilmesidir. Araştırmada, altı farklı alt agroekolojik bölgeden tabakalı tesadüfi örnekleme yöntemiyle seçilmiş işletmelerden iki yıl arka arkaya gerçekleştirilmiş anket çalışması yoluyla toplanan panel veriler kullanılmıştır. Agroekolojik bölgeler itibariyle kayısı işletmelerinde etkinlik skorlarında ki değişim, “Stokastik Metafrontier” yöntemi ile tahmin edilmiştir. Üreticilerin risk karşıtlığı katsayıları “Eşit olasılıklı eşdeğer bedel” yöntemiyle belirlenmiştir. Üreticilerin riske karşı tutumları üzerine risk kaynaklarının, riske karşı geliştirilen stratejilerin ve diğer özelliklerin etkisi sıralı logit, risk yönetimi stratejilerini etkileyen faktörler multivariate probit model ile belirlenmiştir. Araştırmada, işletmelerde yıllık faaliyet sonuçlarının yıllar itibariyle değiştiği, beşinci bölge hariç bütün bölgelerde ilk yıl kayısı veriminin ikinci yıla göre düşük olduğu belirlenmiştir. İşletmeler için en önemli risk kaynağı, ilkbahar donları iken en etkin risk stratejisi ise kamu destekleri olarak görülmektedir. İşletmeler kendi bölgeleri içerisinde daha yüksek etkinlik skoruna sahip iken, metafrontiere göre etkinlikleri düşmektedir. Kendi bölge etkinliklerini girdi kullanımını azaltarak yükseltebilecek iken, metafrontiere göre metateknolojik açık (TGR) yani potansiyel üretim sınırına oldukça uzaktırlar. İşletmelerin TGR düzeyi sadece üretimde kullanılan teknikle izah edilememekte, bu açığa sosyoekonomik değişkenlerle birlikte risk tutumları ve risk kaynakları ile risk stratejileri de neden olmaktadır. Üreticilerin riskini azaltmak adına uygulanan kamu politikalarının üreticilerin ve yörenin sahip olduğu özellikler dikkate alınmadan bütüncül bir yaklaşımla geliştirilmiş olduğundan sorunların çözümü zorlaşmaktadır. Üreticilerin gönüllü olarak katıldıkları ve kamu ile birlikte paydaşların dâhil olduğu aktivite ve yeniliklerin yayımı önemli görülmektedir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessProje11617535