Er, Emine2024-03-082024-03-082023Er, E. (2023). Evlilik uyumu ve ortak ebeveynlik ilişkisinin çocuklarda dışadönük problem davranışları yordama durumunun incelenmesi. Yayınlanmış Doktora Tezi. İnönü Üniversitesi, Malatya.https://hdl.handle.net/11616/88125Nicel araştırma deseniyle gerçekleştirilen bu araştırmada evlilik uyumu ve ortak ebeveynlik ilişkisi değişkenlerinin çocuklarda dışadönük problem davranışları yordama durumunun incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya 6-11 yaş aralığında çocuğu olan ebeveynler katılmış olup veriler ise "Kişisel Bilgi Formu", "Yenilenmiş Çift Uyum Ölçeği", "Birlikte Ebeveynlik Ölçeği" ve "Çocuk ve Gençler için Davranış Değerlendirme Ölçeği/6-18" kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizi sonucunda ebeveynlerin evlilik uyumunun; ebeveynlerin cinsiyeti, çalışma durumu, çocuk yetiştirme konularını konuşma durumu ve çocukların cinsiyetine göre anlamlı düzeyde farklılaştığı saptanmıştır. Bunun yanı sıra ebeveynlerin ortak ebeveynlik ilişkisinin; ebeveynlerin cinsiyeti, çocuk yetiştirme konularını konuşma durumu, çocuk yetiştirme sürecine büyük ebeveynlerin müdahale etme durumu ve çocukların yaşına göre anlamlı düzeyde farklılaştığı bulunmuştur. Ayrıca ebeveynlerin algısına göre çocuklarda dışadönük problem davranışların ebeveynlerin cinsiyeti, çalışma durumu, çocuk yetiştirme konularını konuşma ve çocuk yetiştirme sürecine büyük ebeveynlerin müdahale etme durumuna göre anlamlı düzeyde farklılaştığı görülmüştür. Pearson korelasyon analiz sonuçları incelendiğinde ise evlilik uyumunun çocuklarda dışadönük problem davranışlar ve olumsuz ortak ebeveynlik ilişkisi boyutlarıyla (birlikte ebeveynlik çatışması ve eşin ebeveynliğini küçümseme) negatif yönde ve olumlu ortak ebeveynlik ilişkisi boyutlarıyla (birlikte ebeveynlik anlaşması, desteği, iş bölümü ve aile ilişkilerinin ortak yönetimi) pozitif yönde ilişkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öte yandan çocuklarda dışadönük davranış problemlerinin olumlu ortak ebeveynlik ilişkisi boyutlarıyla negatif ve olumsuz ortak ebeveynlik ilişkisi boyutlarıyla pozitif yönde ilişkili olduğu bulunmuştur. Son olarak istatistiksel (adımsal) regresyon analizi sonucunda elde edilen model incelendiğinde, yordayıcı değişkenlerin (birlikte ebeveynlik çatışması, doyum ve uzlaşım değişkenleri) yordanan değişkendeki (çocuklarda dışadönük problem davranışlar) varyansın %43.1'ini açıkladığı saptanmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlar ilgili alanyazın ışığında tartışılmıştır. Anahtar Sözcükler: Ortak Ebeveynlik, Evlilik Uyumu, Çocuklarda Problem Davranışlar, Ebeveynlik İlişkisiIn this study, which was carried out with a quantitative research design, it was aimed to examine the prediction of externalizing problem behaviors in children by marital adjustment and coparenting variables. Parents with children between the ages of 6-11 participated in the study and the data were collected by using "Personal Information Form", "Revised Couple Adjustment Scale", "Coparenting Scale" and "Behavior Assessment Scale for Children and Young People/6-18". As a result of the analysis of the data, it was found that the marital adjustment of the parents differed significantly according to the gender of the parents, their working status, the situation of talking about child rearing and the gender of the children. Also, it was found that the levels of coparenting relationship of the parents differed significantly according to the gender of the parents, the situation of talking about child rearing issues, the intervention of grandparents in the child-rearing process and the age of the children. In addition, according to the perception of parents, externalizing problem behaviors in children differed significantly according to the gender of the parents, their working status, talking about child rearing issues and the intervention of grandparents in the child-rearing process. When the results of Pearson correlation analysis were examined, it was concluded that marital adjustment was negatively related to externalizing problem behaviors and negative coparenting dimensions (coparenting conflict and underestimation of spouse's parenting) and positively related to positive coparenting dimensions (coparenting agreement, support, division of labor and joint management of family relationships). On the other hand, it was found that externalizing behavior problems in children were positively related to negative coparenting dimensions and negatively related to positive coparenting dimensions. Finally, when the model obtained as a result of statistical (stepwise) regression analysis was examined, it was determined that predictor variables (coparenting conflict, satisfaction and consensus variables) explained 43.1% of the variance in the predicted variable (externalizing problem behaviors in children). The results obtained from the research are discussed in the light of the relevant literature. Keywords: Coparenting, Marital Adjustment, Problem Behaviors in Children, Parenting Relationshiptrinfo:eu-repo/semantics/openAccessAileDışa yönelim davranış problemiEvlilik uyumuDoctoral Thesis311