Oruç, MucahitArkçı, Emine İçaçan2024-08-112024-08-112024https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=weFMBHaUra8rsS5wi2bmHBkZvalUBWuJZL0pfwQg16LLd0FusoZClaRvJxQvYMXhhttps://hdl.handle.net/11616/105119Amaç: Yetişkinlerin çocukluk çağı olumsuz yaşantılarının, şiddete yönelik tutum ve iletişim becerileri üzerindeki etkisinin incelenmesi bu araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Materyal ve metot: Bu araştırma tanımlayıcı araştırma niteliğindedir. Araştırmanın evrenini; Google-forms üzerinden gönüllü olarak araştırmaya katılan 20-45 yaş arası 169 birey oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama araçları olarak; sosyo demografik bilgi formu, çocukluk çağı ruhsal travma ölçeği, şiddete yönelik tutum ölçeği ve iletişim becerileri ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde; yetişkinlerin cinsiyet gibi iki gruplu değişkenleri ile ölçek puanlarının karşılaştırılmasında Independent Sample T testi veya Mann Whitney U Testi kullanılmıştır. Yetişkinlerin üç veya daha fazla gruplu değişkenleri ile ölçek puanlarının karşılaştırılmasında One Way ANOVA veya Kruskal Wallis H Testi kullanılmıştır. Gruplar arasındaki farklılıkları Post Hoc Testleri ile incelenmiştir. Ölçekler arasındaki ilişkinin incelenmesinde Pearson veya Spearman Korelasyon Analizi kullanılmıştır. Bulgular: Yapılan istatistiksel analizler sonucunda: ? katsayıları ve anlamlılık değerleri incelendiğinde; çocukluk çağı olumsuz yaşantılarının iletişim becerileri üzerindeki etkisi (?=-0.35), bedensel ceza üzerindeki etkisi (?=0.21) ve partner şiddeti üzerindeki etkisinin (?=0.21) anlamlı olduğu görülmüştür (p<0.05). Bu modellerde, çocukluk çağı olumsuz yaşantıları puanları arttıkça, yetişkinlerini iletişim becerilerinin azalacağı, bedensel ceza ve partner şiddeti puanlarının ise artacağı görülmüştür. Sonuç: Yetişkinlerde çocukluk çağı olumsuz yaşantılarının şiddete yönelik tutum ve iletişim becerileri üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılan çalışmada elde edilen bulgulara göre; çocukluk çağı olumsuz yaşantılarının, şiddete yönelik tutumu arttırdığı ve iletişim becerilerini azaltıcı bir etkiye sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır.Aim: Examining the effects of adults' negative youth experiences, attitudes towards violence, and communication development includes this learning strategy. Material and Method: This research is descriptive research. The universe of the research; It consisted of 169 individuals between the ages of 20-45 who voluntarily participated in the research via Google-forms. As data collection tools in the research; socio-demographic information form, childhood psychological trauma scale, attitude towards violence scale and communication skills scale were used. In the analysis of data; Independent Sample T test or Mann Whitney U Test was used to compare adults' scale scores with two-group variables such as gender. One Way ANOVA or Kruskal Wallis H Test was used to compare adults' scale scores with variables with three or more groups. Differences between groups were examined with Post Hoc Tests. Pearson or Spearman Correlation Analysis was used to examine the relationship between the scales. Results: As a result of the statistical analysis: When ? coefficients and significance values are examined; The effect of negative childhood experiences on communication skills (?=-0.35), the effect on corporal punishment (?=0.21) and the effect on partner violence (?=0.21) were found to be significant (p<0.05). In these models, it was observed that as negative childhood experiences scores increased, adult communication skills would decrease and corporal punishment and partner violence scores would increase. Conclusion: According to the findings of the study conducted to examine the effects of negative childhood experiences on attitudes towards violence and communication skills in adults; It has been concluded that negative childhood experiences increase attitudes towards violence and have a decreasing effect on communication skills.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessAdli TıpForensic MedicinePsikolojiMaster Thesis1117848666