Amaç: Kliniğimizde tip 1 diyabet tanısı ile takip edilen ve düzenli kontrole gelen hastaların antikor pozitifliği ile klinik izlem arasındaki bağlantı araştırıldı. Tanı anındaki ve 6 ay ara ile 18 ay süresindeki antikor düzeylerinin; glikolize hemoglobin değerleri ve yaş ile ilişkisi incelendi. Gereç ve Yöntem: Diyabet polikliniğinden tip 1 diabetes mellitus tanısı ile takip edilen 209 hastanın dosyaları çıkarıldı. Tanı anında antikor titreleri bakılmış düzenli kontrole gelen 84 hastanın dosya bilgileri incelendi. Antikor titreleri negatif tespit edilen 30 hasta çalışmaya alınmadı. Çalışma grubundaki tüm çocukların yaş , cinsiyet, tanı aldıkları tarih, tanı anındaki, 6 ay, 12 ay ve 18 ay sonraki ICA, IAA, GADA, HbA1c son uçlarına ait verileri kaydedildi. Antikor ölçümleri EL İ SA yöntemi ile HbA1c ise HPLC yöntemi ile çalışılmış . Çalışma için İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Etik Kurulundan onay alındı. Sonuçlar: Çalışmada tip 1 DM'li hastalarda adacık hücre antikoru ve glutamik asit dekarbosilaz antikoru titresinde tanı anındakine göre zamanla azalma saptandı. ICA 5 ya ş üzerindeki hasta grubunda daha yüksek oranda tespit edilirken GADA için ya ş grupları arasında fark bulunmadı. İnsülin antikoru titresinde tanı anındakine göre artış görüldü. IAA 5 ya ş ve altındaki hasta grubunda daha yüksek oranda saptandı. HbA1c değeri 7'nin üzerinde olan hasta sayısında zamanla azalma tespit edildi. Yaş grupları arasında anlamlı fark yoktu. ICA, GADA, HbA1c değerlerindeki azalma antikor titresindeki azalma ile iyi kan şekeri kontrolünün doğru orantılı oldu ğ unu gösterdi. Antikorların pozitiflik oranlarının ya ş gruplarına göre değişiklik göstermesi tarama sırasında daha seçici olunması açısından öne mli bulundu. Anahtar Kelimeler: Diabetes mellitus, otoantikor, glikolize hemoglobin Aim
The correlation between the clinical observations and the positive antibody results of patients with type 1 diabetes who were being followed regularly in our clinic was studied. The relation betwe en the levels of antibody and glycated hemoglobin at the time of the first dia gnose, at the 6th, 12 th and 18 th months after the diagnose and age was checked. Material and methods: The files of 209 patients being followed at the diabe tes policlinic with type 1 diabetes mellitus were retrieved from the archive of the hospital. The information about 84 patients whose a ntibody levels at the time of being diagnosed were determined and who were being followed regularly was checked. Thirty patients with negative antibody levels were excluded from the study. For all patients, age, sex, date of the first dia gnose and ICA, IAA, GADA and HbA1c levels at the time of the first diagnose and at the 6th, 12th and 18th months thereafter were recorded. Antibody levels were studied with EL İ SA and HbA1c levels were studied with HPLC technique. The Ethi cal Committee of Inonu University had approved the study. Results: In this study, the levels of antibodies against pancreas islet cells and glutamate decarboxylase were determined to decrease w hen compared with the findings at the time of the first diagnose. While ICA levels were found to be higher for the group older than five, there was no di fference between the groups for GADA levels. The level of antibodies against insulin was found to rise when compared with the levels at the beginning. IAA was hig her for five-year old and younger group. The number of patients with HbA1c leve ls higher than 7 were found to decline during the follow-up period. There was no significant difference between the groups. The fall of the levels of GADA, I CA and HbA1c showed that the decrease in the antibodies was in direct prop ortion to the good blood glucose control. Key words: Diabetes mellitus, autoantibody, glycated hemoglobin.
