McKinnon-Shaw tarafından ileri sürülen ve 1970’li yılların ikinci yarısından itibaren gelişmekte olan ülkelerde yaygın bir şekilde görülen finansal liberalizasyon hipotezi, finansal sektördeki kısıtların ve sınırlamaların kaldırılmasının sonucu organize finansal sektöre (bankacılığa) yönelen atıl fonların finansal gelişmeye katkı yapacağını ve bu yolla yatırımların finansmanı ve dolayısıyla da ekonomik büyümenin gerçekleşeceğini ileri sürmektedir. Finansal liberalizasyon hipotezi, teorik arka planı olan ilk finansal gelişme modelini oluşturmaktadır. Ancak konu ile ilgili ampirik literatür, finansal gelişmenin ekonomik büyümeyle ilişkisi genellikle nedensellik analizleri çerçevesinde yapılmaktadır. Bu çalışmaların finansal liberalizasyonun finansal gelişmeye doğrudan katkı yaptığı şeklindeki bir varsayıma dayandığı görülmektedir. Türkiye üzerine yapılan çalışmalarda bu kapalı varsayımın test edilmediği görülmektedir. Bu çalışma finansal liberalizasyonun finansal gelişmeye katkı yapıp yapmadığını 1987:2-2008:2 dönemi verilerini kullanarak ekonometrik olarak (ARDL yöntemiyle) incelemektedir. Ampirik bulgular finansal liberalizasyonun finansal gelişme üzerine etkisinin açık ve yeterli düzeyde olmadığını ortaya koymaktadır. Diğer bir ifadeyle Türkiye’de, finansal liberalizasyon finansal gelişmeye beklenilen katkıyı yapamamıştır.
Financial liberalization hypothesis, proposed by McKinnon-Shaw and implemented throughout the developing countries in the late 1970s, argued that liberalization in the financial sector in terms of freeing restrictions and lifting constraints in the sector leads to mobilize unproductive resources to the organized banking sector and this deepens the financial sector, and increases investment, and therefore foster economic growth. Financial liberalization hypothesis, with its theoretical background, constitutes the first model for financial development. However, in the empirical literature on this topic, the relationship between financial development and economics growth concentrates on the direction of causality between the variables. These studies are based upon an implicit assumption of which financial development directly contributes to economic growth. This implicit assumption has not tested for Turkey yet. This study tries to examine whether financial liberalization contributes to financial development by utilizing econometric tools (ARDL approach) and by employing data for the period 1987:2-2008:2. Empirical finding reveals that financial liberalization did not lead to financial development openly and sufficiently. In other words, the expected contribution of financial liberalization to financial development has not been fulfilled in Turkey.
