Plevral efüzyonun elektrokardiyografi (EKG) üzerine etkileri

Abstract

Öz:Bu çalışma ile daha önce hiçbir klinik çalışmada araştırılmamış olan, plevral efüzyonun elektrokardiyografi (EKG) üzerine olan etkilerini değerlendirmeyi amaçladık. Tüberküloz plörezili 39 ardışık hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalarda EKG'lerini değiştirecek diğer bir kalp ve solunum yolu hastalığı mevcut değildi. Karşılaştırma amacı ile hastaların EKG'leri tüberküloz tedavilerinden önce ve plevral efüzyonun tamamen kaybolmasından sonra çekildi. Tedavi sonrası çekilen EKG'lerin hepsi tamamen normaldi ve plevral efüzyonun EKG üzerine etkilerine karar vermede referans noktası olarak alındı. Sağ (n= 21) ve sol (n= 18) taraflı plevral efüzyonların EKG'leri ayrı ayrı değerlendirildi. Kalbin ritmi, aksı, P, Q, R, S, T dalgalarının ve P-R, Q-T intervalleri ve S-T segmentinin süreleri (saniye olarak) ve dalga boyları (mm olarak) karşılaştırıldı. Sağ taraflı plevral efüzyon grubunda, V5 ve V6'da artmış R amplitüdleri, DI, aVL ve V4'te artmış S derinlikleri ve DIII, aVR, aVF ve V1'de azalmış S derinlikleri istatistiki olarak anlamlı bulundu (p< 0.05). Sol taraflı plevral efüzyonlu hastalarda ise, artmış nabız sayısı (84.2 ± 14.5 bpm'ye 77.6 ± 12.4 bpm), DI ve V1'de artmış R amplitüdleri, Dlll, aVF, V5 ve V6'da azalmış R amplitüdleri, V1'de artmış S derinliği ve DI, aVL ve V3-6'da azalmış S derinlikleri istatistiki olarak anlamlı bulundu (p< 0.05). Bu çalışma plevral efüzyonun EKG üzerinde bazı kaçınılmaz değişikliklere yol açtığını göstermektedir. İstatistiksel olarak anlamlı olmalarına rağmen meydana gelen değişimler normal sınırlar dahilinde gerçekleşmiştir. Biz eğer plevral efüzyon varsa bunun EKG'yi değiştirme potansiyelinin daima gözönünde bulundurulması gerektiğini ve normal insanlarda olmasa bile, bu durumun kardiyopulmoner hastalığı olan veya sınırda EKG'si olan hastalarda önemli olabileceğini düşünüyoruz.

Abstract:With this study, we aimed to evaluate the effects of pleural effusion on electrocardiography (ECG) which have not been investigated in any clinical study yet. Thirty-nine consecutive male patients with tuberculous pleuritis were included in the study. The patients did not have any other cardiopulmonary disorder, which could change ECG. For comparison, patients' ECGs were recorded before the tuberculosis treatment and after the complete resolution of pleural effusion. All posttreatment ECGs were completely normal and taken as the reference point to determine the effects of pleural effusion on ECG. ECG data from patients with right (n= 21) and left sided (n= 18) effusions were evaluated separately. The cardiac rhythm, the axis, duration (in seconds) and amplitudes (in millimetres) of P, Q, R, S, T waves and P-R, Q-T intervals and S-T segment (in seconds) were compared. In right sided pleural effusion group; increased R amplitudes on VS and V6, increased S depths on Dl, aVL and V4 and decreased S depths on Dlll, aVR, aVF and VI were found statistically significant (p&lt; 0.05). In patients with left sided effusion; increased pulse rate (84.2 &plusmn; 14.5 bpm vs 77.6 &plusmn; 12.4 bpm), increased R amplitudes on Dl and V1, decreased R amplitudes on Dill, aVF, V5 and V6, increased S depth on VI and decreased S depth on Dl, aVL and V3-6 were statistically significant (p&lt; 0.05). This study demonstrated that pleural effusion invariably caused some changes on ECG. Despite their statistical significance, all changes remained within the normal range. We think that if pleural effusion is present, its potential to change ECG should always be kept in mind and, though not in normal people, this situation may be important in patients with borderline ECGs or with cardiopulmonary disorders.