Hipertansif hastalarda laringoskopi ve entübasyona karşı gelişen hemodinamik yanıtın baskılanmasında deksmedetomidin ve esmololün etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Genel anestezi uygulamalarında, havayolunun kontrolü, sıklıkla endotrakeal entübasyon ile sağlanmakta, sonuç olarak larenks ve trakeanın uyarılması ile noradrenalin ve adrenalinin plazma konsantrasyonları yükselmektedir. Bu da kan basıncında ve kalp hızında artış ile aritmilere neden olarak miyokardiyal oksijen sunumu ve tüketimini olumsuz olarak etkiler. Doza bağlı olarak kan basıncı ve kalp hızını azaltan birçok ilaç artmış sempatik yanıtı önlemek için kullanılmaktadır. Elektif cerrahi planlanan, hipertansiyon tanısı almış hastalarda, indüksiyondan önce intravenöz deksmedetomidin ve esmolol uygulanmasının laringoskopi ve entübasyona karşı gelişen hemodinamik cevaba etkilerini karşılaştırmak amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntemler: Elektif cerrahi planlanan, hipertansiyon tanısı almış ve antihipertansif tedavi alan, yaşları 40-65 arası olan toplam 60 hasta çalışmaya alındı. Hastalar rastlantısal olarak 20’şer kişilik 3 gruba ayrıldı. Standart anestezi indüksiyonu öncesi Grup D’deki hastalara deksmedetomidin, Grup E’deki hastalara esmolol ve Grup K’daki hastalara serum fizyolojik uygulandı.

Bulgular: Entübasyon sonrası Grup D ve Grup E’de kalp hızı, bazal değerin altında iken Grup K’da ise bazal değerin üzerine yükselmiş ve bu yükselme anlamlı olarak farklı bulunmuştur (p=0,002). Entübasyon sonrası Grup E ve Grup K’da sistolik kan basıncı, bazal değerin üzerinde olmasına karşın Grup D’deki azalma anlamlı kabul edilmiştir (p=0,001).

Sonuç: Hipertansiyon tanısı almış hastalarda, indüksiyondan önce esmolol uygulanmasının laringoskopi ve entübasyona karşı gelişen hemodinamik cevabı önlemede etkili olduğu, fakat deksmedetomidinin daha etkin olduğu sonucuna varıldı.

Aim: During general anesthesia, control of the airway is often provided with endotracheal intubation, as a result, larynx and trachea are stimulated and plasma concentrations of noradrenaline and adrenaline are increased. This increase in blood pressure and heart rate causing arrhythmias and has a negative impact on myocardial oxygen delivery and consumption. Many drugs used for the prevention response to increased sympathic activity in blood pressure and heart rate. It was aimed to evaluate the effect of dexmedetomidine versus esmolol regarding hemodynamic response to laryngoscopy and intubation on hypertensive patients during elective surgery.

Material and Methods: A total of 60 patients between the ages of 40-65 diagnosed with hypertension and receiving antihypertensive therapy were enrolled for elective surgery. Patients were randomly divided in three groups. Before standard anesthesia induction, dexmedetomidine in Group D, esmolol in Group E and serum physiologic in group K were administered.

Results: After intubation heart rate was statistically lower in Group D and Group E and higher in Group K regarding basal levels (p=0,002). Systolic arterial pressure did not change in Group E and Group K, but was statistically lower in Group D regarding basal levels (p=0,001).

Conclusions: In patients with a diagnosis of hypertension, the implementation of esmolol before induction of anesthesia is effective in preventing the hemodynamic response to laryngoscopy and intubation, but it was concluded that dexmedetomidine is more effective.