Bu makalenin gayesi, 1992 Petrol Kirliliği Zararının Tazmini İçin
Bir Uluslararası Fonun Kurulması İle İlgili Uluslararası Sözleşme’de 2003
Tarihli Protokol (Protokol) ile kabul edilen değişikliklere dair temel
bilgileri vermek ve Protokol’ün milletlerarası petrol kirliliği tazmin rejimi
üzerindeki etkilerini ortaya koymaktır. Çalışmada, Protokol’ün
milletlerarası petrol kirliliği tazmin rejimini güçlendirmesine karşılık,
rejimin sorunlarına kalıcı çözümler getirmediği tespit edilmiştir.
Tamamlayıcı Fon’un sadece petrol endüstrisi tarafından finanse edilmesi,
rejimin özünü oluşturan katkılar arasındaki dengeyi bozmuştur.
STOPIA ve TOPIA tip sözleşmelerinin ihdası, bozulan dengenin
gönüllülük temelinde yeniden tesis edilmesi arayışının bir sonucudur. Bu
tip sözleşmeler, yeni ve ilginç bir yaklaşım sergilemekte iseler de
milletlerarası deniz hukukunun gelişimine ters düşmektedirler.
Milletlerarası petrol kirliliği tazmin rejiminin sorunlarına kalıcı ve esaslı
çözümler getirilmesi için 1992 HSS ve 1992 FS’nin kapsamlı biçimde
tadil edilmeleri gereklidir. Bu sözleşmelerin gelecekteki tadil
çalışmalarında, kaynağına bakılmaksızın kirlenme zararları için tek bir
tazmin rejimi kurulması görüşünün ve sınırsız sorumluluk fikrinin önemli
bir destek bulacağı beklenmektedir. Belirtilen olumsuzluklarına rağmen
Türkiye’nin Protokol’e taraf olmasında fayda bulunduğu
değerlendirilmektedir.
This article’s purpose is to present the main information regarding
the amendments adopted by “Protocol of 2003 to the International
Convention on the Establishment of an International Fund for
Compensation for Oil Pollution Damage, 1992” (Protocol) and indicate
the influence of the Protocol on the international oil pollution
compensation regime. In this study, it was identified that the Protocol
didn’t provide durable solutions for questions of the regime, in spite of the
fact that it strengthened the international oil pollution compensation
regime. That Supplementary Fund is only financed by the oil industry has
broken the balance between the related contributions constituting the core
of the regime.
The establishment of the STOPIA and TOPIA standard contracts is
a result of the seeking that the said balance is reconstructed. These
standard contracts are contrary to the development of international
maritime law, although they exhibit an interesting and new approaching in
this law. 1992 CLC and 1992 FC must be amended extensively for
providing durable and substantial solutions to the problems of the
international oil pollution compensation regime. In the prospective
amendment workings of these conventions, it is expected that the view of
the establishment of a unique compensation regime and the principle of
the strict liability, for pollution damage, will be welcomed a major
support, irrespective of its source. It is considered to be beneficial that
Turkey is party to the Protocol, despite the aforementioned its negative
aspects.
