1992 petrol kirliliği zararının tazmini için bir uluslararası fonun kurulması ile ilgili uluslararası sözleşme’de 2003 tarihli protokol ile kabul edilen değişiklikler

Abstract

Bu makalenin gayesi, 1992 Petrol Kirliliği Zararının Tazmini İçin Bir Uluslararası Fonun Kurulması İle İlgili Uluslararası Sözleşme’de 2003 Tarihli Protokol (Protokol) ile kabul edilen değişikliklere dair temel bilgileri vermek ve Protokol’ün milletlerarası petrol kirliliği tazmin rejimi üzerindeki etkilerini ortaya koymaktır. Çalışmada, Protokol’ün milletlerarası petrol kirliliği tazmin rejimini güçlendirmesine karşılık, rejimin sorunlarına kalıcı çözümler getirmediği tespit edilmiştir. Tamamlayıcı Fon’un sadece petrol endüstrisi tarafından finanse edilmesi, rejimin özünü oluşturan katkılar arasındaki dengeyi bozmuştur. STOPIA ve TOPIA tip sözleşmelerinin ihdası, bozulan dengenin gönüllülük temelinde yeniden tesis edilmesi arayışının bir sonucudur. Bu tip sözleşmeler, yeni ve ilginç bir yaklaşım sergilemekte iseler de milletlerarası deniz hukukunun gelişimine ters düşmektedirler. Milletlerarası petrol kirliliği tazmin rejiminin sorunlarına kalıcı ve esaslı çözümler getirilmesi için 1992 HSS ve 1992 FS’nin kapsamlı biçimde tadil edilmeleri gereklidir. Bu sözleşmelerin gelecekteki tadil çalışmalarında, kaynağına bakılmaksızın kirlenme zararları için tek bir tazmin rejimi kurulması görüşünün ve sınırsız sorumluluk fikrinin önemli bir destek bulacağı beklenmektedir. Belirtilen olumsuzluklarına rağmen Türkiye’nin Protokol’e taraf olmasında fayda bulunduğu değerlendirilmektedir.

This article’s purpose is to present the main information regarding the amendments adopted by “Protocol of 2003 to the International Convention on the Establishment of an International Fund for Compensation for Oil Pollution Damage, 1992” (Protocol) and indicate the influence of the Protocol on the international oil pollution compensation regime. In this study, it was identified that the Protocol didn’t provide durable solutions for questions of the regime, in spite of the fact that it strengthened the international oil pollution compensation regime. That Supplementary Fund is only financed by the oil industry has broken the balance between the related contributions constituting the core of the regime.

The establishment of the STOPIA and TOPIA standard contracts is a result of the seeking that the said balance is reconstructed. These standard contracts are contrary to the development of international maritime law, although they exhibit an interesting and new approaching in this law. 1992 CLC and 1992 FC must be amended extensively for providing durable and substantial solutions to the problems of the international oil pollution compensation regime. In the prospective amendment workings of these conventions, it is expected that the view of the establishment of a unique compensation regime and the principle of the strict liability, for pollution damage, will be welcomed a major support, irrespective of its source. It is considered to be beneficial that Turkey is party to the Protocol, despite the aforementioned its negative aspects.