Sığınma olgusu, sığınma ihtiyacı içerisinde olan bireyin temel
haklarını ikame etmektedir ve doğası gereği insan hakları ile sıkı bir ilişki
içerisindedir. Bu ilişkiye rağmen uluslararası hukukta sığınma hakkı,
devletin egemenlik hakkının bir uzantısı olarak kabul edilmektedir. Bu
hâliyle, birey açısından sığınma arama ve sığınmadan faydalanma hakkı
olarak anlaşılan sığınma hakkı, devletlere sığınmacıyı ülkeye kabul etme
ve sığınma sağlama sorumluluğunu yüklememiştir.
Sığınma hakkının doğası ve devlet egemenliği ekseninde şekillenen
uluslararası hukuktaki görünümü gereği sahip olduğu bu iki boyutlu
anlam, sığınma hakkını düzenleyen Avrupa Birliği Temel haklar Şartı’nın
18. maddesinin hangi boyutta ele alınması gerektiği noktasında soru
işaretleri oluşmasına sebebiyet vermiştir. Zira Temel Haklar Şartı’nda yer
alan sığınma hakkına ilişkin düzenlemenin lafzı bu hususta yeterince açık
değildir. Ancak Şart’ta yer alan düzenlemenin yorumlanması neticesinde,
bu düzenlemenin uluslararası hukuktaki sığınma hakkının bir yansıması
olduğu ve Avrupa Birliği’nin uluslararası koruma hususunda var olan
sorumluluklarından daha fazlasını ortaya koymadığı anlaşılmaktadır.
Asylum is significantly related to human rights and deserves to be
an individual right as it provides substitute protection of fundamental
rights for those who lack the protection of their states of origin. However,
the perception of the right of asylum in international law has not
developed in accordance with the nature of the concept of asylum. Right
of asylum in international law refers to the right of the state to grant
asylum, being nothing more than a reflection of the state sovereignty.
Within this context, individual asylum seeker is donated only with the
right to seek and enjoy asylum.
Since the nature of asylum and its perception in international law
has developed through different directions; right to asylum, designated in
article 18 of the Charter of Fundamental Rights of The European Union,
needs to be clarified. The reason for the need of such clarification is due
to the ambiguous wording of the Charter’s relevant provision. Although
the inclusion of right to asylum in the Charter was welcomed with some
hope for constituting a challenge to the traditional perception in
international law, it turns out to be a disappointment when the provision is
fully interpreted. This is because; the right to asylum in the
aforementioned provision brings nothing new to the traditional concept of
right of asylum in international law.
