Kronik inmeli hastalarda gastrocnemius kası spastisitesinin yürüme simetrisi ve gövde kontrolüne etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışma; kronik inmeli hastalarda gastrocnemius kası spastisitesinin yürüme simetrisi ve gövde kontrolüne etkisini belirlemek amacı ile planlandı. Materyal ve Metot: Çalışmaya 40-70 yaş aralığında en az altı ay önce inme tanısı almış 29 birey dahil edildi. Hastaların sosyodemografik bilgileri tanımlayıcı anket ile sorgulandı. Hastaların MAS ile gastrocnemius kas spastisitesi, GBÖ ile gövde kontrolü ve Kinect V2 kamera tabanlı yazılım ile yürüme simetrisi değerlendirildi. Bulgular: Gastrocnemius kası spastisite şiddeti MAS'a göre 2'den az olan bireyler ile 2 ve 2' nin üzerinde olan bireyler arasında yürüme simetrisinde sayısal farklılık vardı ancak istatistiksel olarak anlamlı olmadığı saptandı (p>0.05). Total GBÖ skoru ve koordinasyon alt parametresinde gastrocnemius kası spastisite şiddeti 2'den az olan bireyler ile 2 ve 2'nin üzerinde olan bireyler arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Gastrocnemius kası spastisite şiddeti 2'den az olan bireyler ile 2 ve 2'nin üzerinde olan bireyler arasında statik oturma dengesi ve dinamik oturma dengesi alt parametresinde anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Total GBÖ skoru ve koordinasyon alt parametresi ile gastrocnemius kası spastisite şiddeti arasında negatif yönde bir ilişki olduğu belirlendi. Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre inmeli bireylerde gövde kontrolü ve yürümenin iyileştirilmesi için gastrocnemius kası spastisite yönetimi rehabilitasyon programına dahil edilmelidir. Çalışmamızın inmeli bireylerde gövde kontrolü ve yürümenin iyileştirilmesine yönelik müdahale araştırmalarına ışık tutacağını düşünüyoruz.

Aim: The study, was planned to determine the effect of gastrocnemius muscle spasticity in gait symmetry and trunk control in patients with chronic stroke. Materials and Methods: 29 individuals between the ages of 40 and 70 who were diagnosed with stroke at least 6 months ago were included in the study. The sociodemographic data of patients was questioned with descriptive questionnaire. Gastrocnemius muscle spasticity with MAS, trunk control with TIS, and gait symmetry with Kinect V2 camera-based software of the patients were evaluated. Results: There was a numerical difference in gait symmetry between individuals those gastrocnemius muscle spasticity severity was less than 2 and with 2 or more than 2 according to MAS, but was found that not statistically significant (p>0.05). In total TIS score and coordination subparameter, significant difference was found between individuals with gastrocnemius muscle spasticity severity less than 2 and those with 2 or more than 2 (p<0.05). There was not significant difference in static sitting balance and dynamic sitting balance subparameter between individuals with gastrocnemius muscle spasticity less than 2 and those with 2 or more than 2 (p>0.05). It was determined that total TIS score and coordination subparameter was negative correlated with severity of gastrocnemius muscle spasticity. Conclusion: According to results of our study, gastrocnemius muscle spasticity management should be included in the rehabilitation program improve trunk control and gait in individuals with stroke. We think that our study will shed light intervention studies on improve trunk control and of gait in individuals with stroke.