Öz:Mustafa Kemal Atatürkün kurduğu ve devrimlerle modernleştirdiği Türkiye Cumhuriyeti, Batılılar tarafından Kemalist Türkiye olarak adlandırılmıştır. Bu deyimden türeyen ve zamanla Altı İlkeyi tanımlayan bir kavrama dönüşen Kemalizm, aynı zamanda Türkiyeyi modernleştiren devrimler için de kullanılmıştır. Atatürk devrimlerinin başta gelen uygulayıcısı İsmet İnönü, başbakanlığı dönemindeki konuşmalarında Kemalizm söylemine yer verirken, cumhurbaşkanı olduktan sonra Kemalizm ifadesi yerine, aynı anlamı ifade ettiğini düşündüğü Atatürk devrimleri/ıslahatı söylemini ön plana çıkartmıştır. Kemalizmi oluşturan ilkelerin demokrasiye geçişle birlikte yeniden tanımlanmasına öncülük eden İnönü, 1950de iktidarı kaybettikten sonraki konuşmalarında devrimleri koruyacak tek yapının kendi partisi olduğu mesajını vermeye çabalamıştır. On yıllık muhalefet devrinde Atatürke ve ilkelere daha fazla değinen İnönünün en hassas olduğu ilke laiklik olmuştur. Bu çalışmada 1939-1960 arası dönemde İnönünün bazı konuşmaları temel alınarak onun Kemalizmle ve Türk devrimiyle ilgili değerlendirmeleri ele alınmıştır.
Abstract:The Republic of Turkey, founded by Mustafa Kemal Atatürk and modernized in the light of many reforms, has been referred the Kemalist Turkey by the West. Kemalism, derived from this expression and evolved to a term which defines the concept of six principles is referring to those reforms that paved the way for the modernization of the country. İsmet İnönü, the leading practitioner of Atatürk s revolution, often used the term Kemalism in his discourses during his prime ministry. Afterwards, as the President, he began to define the same concept as Atatürk reforms instead. İnönü who pioneered the redefinition of the principles of Kemalism during the transition to democracy, strived for giving the message that his party would be the sole structure which could preserve the revolution following his fall from government in 1950. In his ten years period of opposition in the 1950 s, İnönü made an emphasis on Atatürk and his principles more and particularly attached importance to the secularism principle. This study focuses on the assessments of İnönü concerning Kemalism and the Turkish revolution referring to the rhetoric in some of his discourses held between 1939 and 1960.
