İçsel Dinî Motivasyon Bağlamında Dindarlık ve Çevre İlişkisi Üzerine Ampirik Bir Araştırma

Abstract

Öz Bu çalışmanın amacı içsel dinî motivasyon ile bireylerin çevreye karşı yönelim (Emanet Görme Yönelimi ve Sahip Olma Yönelimi) ve çevreci davranışları (Aktif Çevre Duyarlılığı ve İsraftan Ka-çınma) arasındaki ilişkileri incelemektir. Betimsel araştırma modelinin kullanıldığı araştırmanın çalışma grubu Ordu’nun Ünye ilçesinde ikamet eden 274’ü kadın ve 317’si erkek olmak üzere top-lam 591 kişiden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Anketi, İçsel Dinî Motivasyon Ölçeği, Çevreye Karşı Yönelim Ölçeği ve Çevreci Davranışlar Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizleri için Pearson Momentler Çarpım Korelasyonu ve Basit Doğrusal Regresyon analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda, bireylerin içsel dinî motivasyon düzeyleri ile emanet görme yönelimi arasında pozitif, sahip olma yönelimleri arasında ise negatif bir ilişki oldu-ğu tespit edilmiştir. Ayrıca içsel dinî motivasyonun her iki yönelimi de yordadığı görülmüştür. Bununla birlikte bireylerin içsel dinî motivasyon düzeyleri ile aktif çevre duyarlılığı arasında ne-gatif, israftan kaçınma davranışı arasında ise pozitif yönde bir ilişki tespit edilmiştir. Ayrıca içsel dinî motivasyonun aktif çevre duyarlılığını yordamadığı, israftan kaçınma davranışını ise yorda-dığı belirlenmiştir.