Özet:
Öz
Son yıllarda tartışmaya açık ifadelerle değerlendirilen günümüz müziği; etkilendiği akımlar, kullanılan teknikler ve belirlenmiş dönemlerde yer alan bestecilerin yeniyi arama çabaları ile alan çalışmalarında fazlaca yer almaya başlamıştır. Bununla birlikte bestecilerin herhangi bir dönem içerisinde değerlendirilmesi aslında birçok bestecinin kabul etmediği bir olgu olarak bilinmektedir. Besteciler orta çağdan günümüze birçok teori ve sistem geliştirmiş, uygulamış ve bu uygulamalar ile dönemler açılıp kapanmıştır. Ancak bu gelişmeler hiçbir zaman bestecilerin dönem kapatmak amacıyla gerçekleştirdiği bir yenilik olarak değerlendirilmemiştir. Besteciler her dönemde yeniyi ve farklıyı aramış ve geliştirdiği sistemler topluluklar tarafından kabul edilmiş ve uygulanmıştır. Bu durum dolayısıyla akımlar , dönemler vb. terimlerin oluşumuna neden olmuştur. Her akımın veya her dönemin bir öncekinin eleştirisi veya geliştirilmesi ile oluştuğu görüşüyle; müzik dönemleri içerisinde de işte bu gelişmelerin en önemlilerinden olan “On İki Ton Sistemi” çalışmada detaylı bir şekilde aktarılmıştır. Geliştirilen bu sistem büyük tepkiler aldığı gibi büyük topluluklar tarafından da kabul edilmiştir. Bu tartışmalar eşliğinde kabul gören bu sistemin daha iyi tanınması amacıyla, çalışmada Josef Matthias Hauer’in oluşturduğu, Arnold Schoenberg’in geliştirdiği, Anton Webern’in günümüze ulaştırdığı on iki ton sistemi örnekler ile açıklanmıştır. Aynı zamanda Anton Webern’in ilk denemelerinden olan “Klavierstück, im Tempo eines Menuetts (1925)” eseri üzerinde incelemeler yaparak sisteme ve analiz yöntemine bir bakış açısı sağlanmıştır.
