Oral ve makillofasiyal cerrahinin önemli araştırma alanlarından biri kaybolan veya azalan kemik dokusunun tamamlanıp estetik ve fonksiyonunun yeniden kazandırılmasıdır. Son yıllarda kemik defektlerin onarılması için osteoporoz tedavisinde kullanılan ilaç uygulamaları giderek popülerlik kazanmaktadır. Bu çalışmanın amacı; denosumab ilacının tek başına ve greftlerle (BCP, ksenogreft, otogreft) birlikte kullanıldığında yeni kemik oluşumundaki etkisinin araştırılmasıdır. Yöntem: Çalışmada toplam 20 adet Yeni Zelanda tavşanı kullanılmıştır. Her tavşanın kalvaryumunda dört adet defekt hazırlanmıştır. Defektlerden birisi kontrol olarak boş bırakılmış, diğer üçüne ise eşit miktarda otogeft, ksenogreft ve bifazik kalsiyumfosfat grefti uygulanmıştır. Ameliyattan sonra hayvanların yarısına denosumab (10 mg/kg/ay) ilacı sistemik olarak 2 ay boyunca ayda 1 defa olmak üzere subkütan enjekte edilmiştir. Diğer yarısına ise aynı doz ve süre olacak şekilde subkütan olarak 10 mg/kg serum fizyolojik enjekte edilmiştir. 2 ayın sonunda tavşanlar sakrifiye edilmiştir. Tavşanlardan elde edilen numuneler kemik hacmi ve alanı değerlendirilmesi için histolojik ve histomorfometrik analize gönderilmiştir. Bulgular: Histomorfometrik inceleme göre denosumab uygulamasıyla 8 hafta sonunda yeni kemik oluşumunu istatistiksel olarak anlamlı düzeyde artırmıştır (p<0.05). Ayrıca denosumab ile otogreftin birlikte kullanıldığı grupda yeni kemik oluşumundaki artışın daha fazla olduğu tespit edilmiştir Bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Sonuçlar: Alınan sonuçlara göre denosumab ilacı tek başına veya otogreft ile birlikte kullanıldığında kemik defektlerinin onarımında olumlu etkiler gösterdiği tespit edilmiştir. Öte yandan bu tedavinin klinik uygulamalar öncesinde daha geniş deney grupları içeren hayvan ve klinik çalışmalar ile doz ve süre açısından değerlendirilmesi gerekli görülmüştür.
One of the important research areas of oral and maxillofacial surgery injured or lost with there construction of bone tissue retrieval of aesthetics and function. In recent years, Used to treat osteoporosis drug applications are gaining popularity for the repair of bone defects. The present study aims to investigate the effectiveness of denosumab on bone regeneration when used alone or in combination with grafts (BCP, Xenograft, Autograft) Method: 20 New Zealand white rabbits were used and four calvarial defects were prepared in each animal cranium. Autograft, xenograft, and biphasic calciumphosphate (BCP) were applied to the defects; one defect was left untreated as a control. After surgery experimental group were administered to the systemically subcutaneous injection of denosumab (10 mg/kg/month) 1 times per month for 2 months (n=8 group). Control group were administered 10mg/kg sterile saline, injected in the same manner and with the same frequency and duration. At the end of the 2 month rabbits were sacrificed, and the samples were sent for histological and histomorphometric analysis to evaluate and compare the volume and area of regenerated bone. Results: Histomorphometric analysis showed that denosumab significant increase in bone regeneration at 8 week (p<0.05). When denosumab was used with autograft, a further significant increase in new bone formation was observed compared with that when other grafts was used alone (p<0.05). Conclusions: According to the results denosumab has a positive effect on bone defect healing when used alone and in combination with autogreft. However, before using this treatment in clinical application, more long term studies are required with larger dose and durations in experimental groups.
