Amaç: Bu araştırmanın amacı, İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri ve empati düzeylerinin incelenmesidir. Materyal ve Metot: Araştırmanın evreni İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda okuyan 943 öğrenci, örneklemini ise 684 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada, Korkut (1996) tarafından geliştirilen "İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği" ve Dökmen (1988) tarafından geliştirilen "Empatik Eğilim Ölçeği" kullanılmıştır. Araştırma, Karasar (2007) tarafından "araştırma yaklaşımı" olarak tanımlanan "tarama modelinde" betimsel bir çalışmadır. Çalışma verilerinin çözümlenmesinde frekans, aritmetik ortalama, standart sapma, yüzde gibi betimsel istatistiklerden faydalanılmıştır. Verilerin normal dağılıma uygunluğu skewness ve kurtosis değerleri, homojenliği ise Levene testi ile değerlendirilmiştir. Parametrik testlerden bağımsız gruplar t-testi ve tek yönlü ANOVA testleri kullanılmıştır. Birbirleri ile ilişkilerini çözümleme için ise korelasyon analizi yapılmıştır. İstatistikî analizlerde anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak seçilmiştir. Bulgular: Öğrencilerin iletişim becerisi algıları ve empati düzeylerinin normal seviyede olduğu, öğrencilerin yaş, cinsiyet, okuduğu bölüm, okuduğu sınıf düzeyi ve spor yılı değişkenleri ile iletişim becerilerini değerlendirme ölçeği ve empatik eğilim ölçeği puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu bulunmuştur (p<.05). Spor branşı değişkeninin iletişim becerilerini değerlendirme ölçeği ve empatik eğilim ölçeği puan ortalamaları üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığa neden olmadığı görülmüştür (p>.05). Sonuç: Öğrencilerin, iletişim becerileri ve empati düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Ayrıca, öğrencilerin iletişim becerileri ile empatik eğilimleri arasında pozitif yönlü yüksek bir ilişki olduğu görülmüştür. Anahtar Kelimeler: İletişim Becerisi, Empati Düzeyi, Beden Eğitimi, Spor.
Aim: The universe of the research consists of 943 students from İnönü University Physical Education and Sports School and 684 students from the University. These students were selected through "easy sampling method that is not based on probability". Material and Method: The universe of the study consisted of 943 students attending İnönü University Physical Education and Sports College and 684 students. The "Communication Skills Evaluation Scale" developed by Korkut (1996) and the "Empathic Tendency Scale" developed by Dökmen (1988) were used in the research. The research is a descriptive study by Karasar (2007) in "screening model" which is defined as "research approach". Descriptive statistics such as frequency, arithmetic mean, standard deviation, percentage are used in the analysis of the study data. Normal distribution fitness of the data was evaluated by skewness and kurtosis values and homogeneity by Levene test. Independent groups t-test and one-way ANOVA tests were used for parametric tests. Correlation analysis was performed to analyze relations with each other. Significance level was chosen as p <0.05 in statistical analyzes. Results: It was found that there was a statistically significant difference between communication skill perceptions and empathic tendency scale mean scores of the students' communication skill perception and empathy levels, age, gender, reading level, grade level and sport year variables (p < .05). It was found that the sport branch variable did not cause a statistically significant difference on the average of communication skill evaluation scale and empathic tendency scale point scores (p> .05). Conclusion: There was a significant difference between students' communication skills and empathy levels. Moreover, there was a positive positive correlation between students' communication skills and empathic tendencies. Key Words: Communication Skill, Empathy Level, Physical Education, Sport.
