ÖZET Tip 2 Diyabetes Mellitus'lu Hastalarda Hastalığı Kabulün Konfor Düzeyine Etkisi Amaç: Araştırma tip 2 diyabetes mellitus'lu hastalarda hastalığı kabulün konfor düzeyine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Materyal ve metot: Araştırma kesitsel olarak, Ağustos 2017- Temmuz 2018 tarihleri arasında yürütüldü. Araştırmanın evrenini Malatya'da bulunan üniversite hastanesinin endokrin servisinde tedavi gören 812 yetişkin tip 2 diyabetli birey oluşturdu. Örneklemi ise 264 hasta oluşturdu. Hata payını azaltmak için 561 hasta çalışmaya dahil edildi. Verilerin toplanmasında, Hasta Anket Formu, Hastalığı Kabul Ölçeği (HKÖ) ve Genel Konfor Ölçeği (GKÖ) kullanıldı. İstatistiksel değerlendirmede, sayı, yüzde, ortalama, bağımsız gruplarda t testi, Kruskal Wallis, Anova ve Korelasyon analizi kullanıldı. Bulgular: Araştırmaya dahil edilenlerin çoğu kadın, evli, ilkokul mezunu, ev hanımı, geliri giderine denk, ilave kronik hastalığı bulunan, diyabet eğitimi almış, dört ayda bir kontrole giden, OAD kullanan, retinopatisi mevcut hastalar idi. Araştırmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 48.25±15.19, tanı süresi 8.55±6.40 yıl idi. Bireylerin GKÖ puan ortalaması 2.79±0.34, HKÖ puan ortalaması 25.1±6.85 puan bulundu. HKÖ ile GKÖ toplam puan ortalamaları arasında pozitif yönde önemli bir ilişki saptandı (p<0.05). Sonuç: Bireylerin hastalığı kabul ve konforlarının orta düzeyde olduğu belirlendi. Kabul ile konfor düzeyi arasında pozitif yönde bir ilişki olduğu, kabul düzeyi arttıkça konforun arttığı belirlendi. Anahtar Kelimeler: Hastalığı kabul, hemşirelik, konfor düzeyi, tip 2 diyabet
ABSTRACT The Effect of Acceptance of Disease on Comfort Level of Patients with Type 2 Diabetes Mellitus Aim: The purpose of this study was to determine the effect of the acceptance of illness on comfort level in patients with type 2 diabetes mellitus. Material and method: This cross-sectional study was conducted between August 2017 and July 2018. The population of the study consisted of 812 adult individuals with type 2 diabetes, who were receiving treatment in the endocrine service of a university hospital located in Malatya. The sample consisted of 264 patients. In order to decrease the margin of error, 561 patients were included in the study. Patient Questionnaire, Acceptance of Illness Scale (AIS), and General Comfort Questionnaire (GCQ) were used to collect data. In the statistical evaluation, number, percentage, mean, independent samples t test, Kruskal Wallis, Anova, and Correlation analysis were used. Results: Most of the individuals were female, married, primary school graduate, and housewife, had an income equal to expenses, had additional chronical diseases, had training for diabetes, come to the control for once in four months, used OAD, and had retinopathy. The average age for individuals was 48.25±15.19 and their period of diagnosis was 8.55±6.40 years. While GCQ mean score for individuals was 2.79±0.34, their mean score of AIS was 25.1±6.85. It was determined that the acceptance and comfort level of individuals were moderate. A positive and significant correlation was found among total mean score of AIS and GCQ (p<0.05). Conclusion: It was determined that while there was a positive correlation between acceptance and comfort level, the comfort increased with increasing acceptance level. Key words: Acceptance of disease, comfort level, nursing, type 2 diabetes
