Özet:
Özet
Yeni Sınai Mülkiyet Kanunu (SMK) md. 6/5: “tescil edilmiş veya tescil için
başvurusu daha önceki tarihte yapılmış bir markanın, Türkiye’de ulaştığı tanınmışlık
düzeyi nedeniyle haksız bir yararın sağlanabileceği, markanın itibarının zarar
görebileceği veya ayırt edici karakterini zedelenebileceği hallerde, aynı ya da benzer
markanın tescil başvurusu haklı bir nedene dayanma hali saklı kalmak kaydıyla,
başvurunun aynı, benzer veya farklı mal veya hizmetlerde yapılmış olmasına bakılmaksızın
önceki tarihli marka sahibinin itirazı üzerine reddedilir” hükmüne yer vermiştir. Bu
koşulun gerçekleşebilmesi için öncelikle eskiden tescil edilmiş ya da tescili için
başvurulmuş markanın, Türkiye’de belli bir tanınmışlık düzeyine yükselmesi
aranmaktadır.
Hükme göre, söz konusu nispi tescil engelinin uygulanabilmesi için; başvuru
konusu marka, Türkiye’de tanınmışlık düzeyine ulaşmış marka ile aynı ya da benzer
olmalıdır. Ayrıca sonraki tarihli başvuru konusu işaretin tescili, toplumda tanınmışlık
düzeyine ulaşmış markanın ününden haksız yarar sağlanmasına, onun itibarına zarar
vermesine veya onun ayırt edici karakterinin zedelenmesine neden olmalıdır.
Önceki düzenleme 556 sayılı KHK md. 8/4’den farklı olarak SMK, sonraki tarihli
başvuru sahibine başvuru yapma konusunda “haklı sebep” ileri sürme imkânı tanımış,
ayrıca şartların sağlanması halinde anılan korumanın, mal/hizmetlerin aynı, benzer ya da
ayırt edilemeyecek kadar benzer olmasına bakılmaksızın uygulanabileceğini öngörmüştür.
Haklı sebep hükmün istisnasını oluşturmaktadır. Buna göre, tanınmış marka ile aynı ya da
benzer bir işaret, tanınmış markanın tescilli olduğu mal ve hizmetlere benzer mal ve
hizmetler için kullanılsa bile “haklı sebep” varsa, tanınmış marka sahibi bu kullanıma
katlanmak mecburiyetindedir. Ciddi bir istisna olarak marka hukuku sistemimize getirilen
“haklı sebep” kavramının, özellikle yabancı mahkeme kararları ışığında hangi ölçütlere
göre uygulanması gerektiği hususu önem kazanmaktadır.
