Akut tek taraflı üreteral tam obstrüksiyona bağlı gelişen renal hasarın tedavisinde aminoguanidine tedavisinin etkinliğinin araştırılması: Rat modeli ile deneysel çalışma

Abstract

Bu çalışmada, tek taraflı üreteral obstrüksiyon sonucunda renal hasar meydana gelmiş sıçanlarda aminoguanidinin koruyucu etkisininin araştırılması amaçlanmıştır. Elli sekiz wistar albino sıçan rastgele olarak beş gruba ayrıldı; sham grubuna laparotomi uygulanırken herhangi bir obstürksiyon oluşturulmadı (G1). Sham + AG grubuna laparotomi sonrasında obstrüksiyon uygulamaksızın 100 mg/kg aminoguanidin intraperitoneal olarak 14 gün boyunca verildi. Obstrüksiyon grubuna laparotomi yapıldıktan sonra sol üreter tanımlandı ve sutüre edilerek kesildi (G3). AG grubunda laparotomi yapıldıktan sonra sol üreter tanımlandı ve sutüre edilerek kesildi, daha sonra 100 mg/kg aminoguanidin intraperitoneal olarak 14 gün boyunca verildi (G4). Son gruba ise üreteral obstrüksiyon sonrasında sadece çözücü olarak serum fizyolojik verildi (G5).14 gün sonra tüm hayvanlar iki taraflı nefrektomi yapıldıktan sonra doku ve kan örnekleri alınarak sakrifiye edildi. Histopatolojik değerlendirmede; tübüler değişiklikler, pelvikalisyel dilatasyon ve inflamasyonun G4' de diğer gruplara göre azalmış olduğu ve dolayısıyla böbrek hasarının azaldığı görüldü. Nekrozun ise gelişmediği saptandı. AG uygulaması ile MDA ve OSI değeri G4' de G3' e göre anlamlı olarak düşük, GSH ve TAS değeri ise yüksek saptandı. Albümin ve kreatin değerlerinde G1, G2, G3 ve G4 arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Buna karşın BUN değerleri G4' de G3' e göre anlamlı olarak düşük saptandı. Kreatin değerleri G5' de G4' e göre düşük saptandı. Bu çalışmada, böbrek dokusunda meydana gelen oksidatif streste AG uygulamasının klinik olarak yararlı olduğu saptanmıştır. Ancak günümüzde böbrek hasarı sonrasında AG uygulaması klinik olarak uygulanabilir değildir. AG' nin klinik kullanıma girmesi için çok merkezli ve daha geniş serili çalışmalara ihtiyaç vardır.

In the present study, it was aimed to investigate the preventive effects of aminoguanidine (AG) against unilateral ureteral obstruction induced renal damage in rats. The fifty eight wistar albino rats were randomly divided into five groups including; sham group underwent laparotomy without any obstruction (G1), sham + AG group underwent laparotomy without any obstruction and followed 100 mg/kg aminoguanidine was given the animals for 14 days intraperitonally (G2), after the laparotmoy the left ureter was sutured and then cut in obstruction group (G3), in the AG group; the left ureter was sutured and cut, then followed 100 mg/kg aminoguanidine was given the animals for 14 days intraperitonally (G4) and after the uretheral obstruction, just the saline was given in the last group (G5). On the 14th days with first application all animals were sacrified after the bilateral nephrectomy and tissue and blood samples were taken. In the histopathological findings; tübülar changes, pelvicalyceal dilation and inflammation is decreased in G4 as compared to the other groups and renal failure was decreased. Necrosis was not determined. AG administration was caused a significant increase in GSH and TAS levels and a significant decrease in the MDA and OSI values in G4 compared to G3. There were no significant differences among the G1, G2, G3 and G4 for Albumin and creatine levels, while serum level of BUN decreased in the G4 when compared with G3. Creatine levels decreased in the G5 as compared G4. In this context, it was determined that AG administration may be clinically useful in terms of oxidative damage in kidney tissue. However, AG administration after renal damage did not clinically applicable in today. İn order to get into the clinical use of AG, larger series ana multicenter studies are needed in this regard.