Amaç: Bu çalışmada, oral yoldan uygulanan direkt laringoskopik endotrakeal entübasyon ile fiberoptik endotrakeal entübasyonun göz içi basıncına etkilerinin karşılaştırılmasını amaçladık. Materyal ve Metod: Nonoftalmik cerrahi yapılması planlanan elektif cerrahi uygulanacak 18-65 yaş arası, ASA (American Society of Anesthesiologist) 1-2, Mallampati skoru 1 ve 2 olan toplam 54 olgu çalışma kapsamına dâhil edilmiştir. Glokom, diabetus mellitus, kardiovasküler ve pulmoner hastalığı olan, ASA III-IV, VKİ 35'ten büyük, zor entübasyon, obstetrik cerrahi yapılacak ve propofol, fentanyl, rokuronyum kontrendikasyonu olan olgular çalışma dışı bırakıldı. Hastalar operasyon odasına alındıktan sonra standart DII derivasyonunda elektrokardiyografi (EKG), sistolik arter basıncı (SAB), diastolik arter basıncı (DAB), ortalama arter basıncı (OAB), kalp atım hızı (KAH), periferik oksijen satürasyonu (SpO2) ve massimo ile perfüzyon indeks (PI) monitorizasyonu yapıldı. Hastalar randomize olarak; direkt laringoskopla entübasyon ve fiberoptik entübasyon grupları olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Damar yolu açıldıktan sonra maske ile %100 O2 ile 3 dk preoksijenasyonun ardından her iki gruba propofol 2 mg/kg, fentanil 1 mcg/kg, 0,5 mg/kg rokuronyum yapıldı. 3 dk maske ile ventilasyondan sonra (kadınlar 7-7,5 nolu tüple, erkekler 8-8,5 nolu tüple) entübe edildi. Her iki grupta da anestezi idamesi %1-2 sevofluran ve %50/50 O2/Hava(2L/dk) ile sağlandı. Hastaların indüksiyon öncesi (bazal), indüksiyon sonrası, entübasyon sonrası 1. dk, entübasyon sonrası 2. dk, entübasyon sonrası 3. dk, entübasyon sonrası 5. dk olmak üzere SAB (sistolik arter basıncı), DAB (diastolik arter basıncı), OAB (ortalama arter basıncı), KAH (kalp atım hızı), SPO2 (periferik oksijen saturasyonu), PI (perfüzyon indeksi) ve göz kliniğinden aynı doktor tarafından tonopen cihazı ile ölçülen GİB (göz içi basınç) değerleri kaydedildi. Hastada maske ile ventilasyonun sonlandırılmasından sonra laringoskopun veya fiberoptik cihazın ele alınmasından entübasyon yapılarak end-tidal CO2 değerinin görülmesine kadar olan süre uygulama süresi olarak kabul edildi ve kaydedildi. Entübasyon sonrası 5.dk ölçüm değerleri alındıktan sonra çalışma sonlandırıldı.Bulgular: Gruplar arasında cinsiyet, ağırlık, yaş, boy,VKİ, MPS, ASA dağılımı bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı. Gruplar arasında entübasyon süresi FOB grubunda istatistiksel olarak anlamlı olarak daha uzun bulunmuştur (p<0,05). Gruplar arasında indüksiyon sonrası ve ES 1.dk kalp atım hızı değerleri DLS grubuna göre FOB grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir yükseklik bulunmuştur (p< 0,05). Gruplar arasında ES 1.dk göz içi basıncı değerleri DLS grubunda FOB grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı yükselme bulunmuştur (p< 0,05). Sonuç: Sonuç olarak oral yoldan uygulanan DLS ile endotrakeal entübasyona göre FOB'la endotrakeal entübasyonun GİB'de anlamlı olarak daha az yükselmeye neden olmasından dolayı deneyimli anesteziyolojistler tarafından yapıldığında yüksek GİB'ye eşlik eden patolojileri olan hastalarda yararlı olabileceği kanısındayız. Bu hasta grubunda ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Direkt laringoskopi, Fiberoptik entübasyon, Göz içi basıncı
Objective: In this study; we aimed to compare effects of direct laryngoscopicendotracheal intubation and fiberoptic endotracheal intubation on intraocular pressure. Material and Method: Total of 54 ASA (American Society of Anesthesiologist) 1-2, mallampati 1 or 2, age between 18 to 65 patient planned to undergo nonophtalmic surgery included to study. Patients with glaucoma, diabetes mellitus, cardiovascular and pulmonary diseases, ASA III and IV, BMI more than 35, difficult intubation, undergo obstetrical surgery and propofol, fentanyl, rocuronium contraindicated were excluded from the study. Standard DII lead electrocardiography (ECG), systolic blood pressure (SBP), diastolic blood pressure (DBP), mean arterial pressure (MAP), heart rate (HR), peripheral oxygen saturation (SpO2) were monitorized and perfusion index (PI) was monitorized by massimo after patient taken into operating theatre. Patients divided randomly into 2 groups as direct laryngoscope intubation group and fiberoptic intubation group. Intravenous line was established and patients were preoxigenated with %100 O2 for 3 minutes then anesthesia was induced using propofol 2 mg / kg, fentanyl 1 mcg/kg, and rocuronium 0,5 mg / kg in both groups. After 3 minutes mask ventilation, patients were intubated (women with No:7-7,5, men with No:8-8,5 intubation tube). SBP, DBP, MAP SpO2, PI and IOP (intraocular pressure) meaused by same physian from ophtalmology clinic by tonopen were recorded pre induction (basal), after induction, 1 minute after intubation, 2 minutes after intubation, 3 minutes after intubation, 5 minutes after intubation, respectively. Period between handling of laryngoscope or fiberoptic device after termination of mask ventilation and obtain end tidal CO2 was accepted as application time and recorded. Study terminated after 5th minute values taken. Results: There was no statistically significant difference in distirubiton of sex, weight, age, height, BMI, MPS and ASA between groups. Duration of intubation was statistically significantly longer in FOB group (p<0,05). Heart rate was statistically significantly higher in DLS group at after induction and 1 minute after intubation compared with FOB group (p<0,05). Statistically significant increase was found in intraocular pressure after 1 minute intubation in DLS group compared with FOB group (p<0,05). Conclusion: Consequently, we concluded that endotracheal intubation by DLS could be more useful with respesct to endotracheal intubation by FOB patients with patologies accompanying high IOP due to causing significantly less rise in IOP when performed by experienced anesthesiologists. Key words: Direct laryngoscopy, Fiberoptic intubation, İntraocular pressure