Kardiyopulmoner resüsitasyonun tarihçesi

Abstract

Öz:Kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR); kardiyopulmoner fonksiyonları durmuș hastada hava yolu açıklığıyla birlikte solunum ve dolașım desteği sağlamak olarak tanımlanmaktadır. Modern uygulama tekniklerine ulașana kadar KPR pek çok așamadan geçerek gelișmiștir. Kapalı kalp masajı ilk önce 1960’larda tanımlandı. Bu dönemlerde Kouwenhoven ve meslektașları kalp masajı ve suni solunumu bașarıyla uyguladılar. 1966’da Amerika Birleșik Devletleri’nde Ulusal Bilim Akademisi ve Ulusal Araștırma Konseyi birçok çalıșmadan elde ettikleri verileri topladılar ve KPR temel ve standartlarını olușturdular. Bunlar temel olarak havayolunun sağlanması (Airway), solunum (Breathing) ve dolașımın (Circulation) yeniden olușturulmasıydı. Bu ön basamaklardan sonra da asıl tedavi (Definitive) gelmekteydi. Başlık (İngilizce):History of cardiopulmonary resuscitation Öz (İngilizce):Maintenance of the airway patency, and the respiratory and circulatory support to the patient with cardiopulmonary arrest is defi ned as the cardiopulmonary resuscitation (CPR). CPR evolved through history with many stages to reach its modern application techniques. Closed cardiac massage was fi rst defi ned in 1960s. During this period Kouwenhoven and his colleagues had successfully applied cardiac massage and artifi cial respiration. In 1966, National Academy of Sciences – National Research Council in the USA (NAS-NRC) collected the evidences from many studies and established the basics and the standards of CPR. Those were mainly the patency of the Airway, restoration of the Breathing and the Circulation (ABC). The fi nal and the Defi nitive therapy followed the fi rst steps.