Özet:
Özet
Yargılamanın yenilenmesi, ağır hukuki hatalara sahip bir mahkeme kararının varlığını
sona erdirip yeniden yargılama yapılması suretiyle hukuki güvenlik ilkesini sağlamayı
amaçlayan bir kanun yoludur. Yargılamanın yenilenmesi yolu Cumhuriyet döneminde
idari yargılama usulünü düzenleyen tüm kanunlarda yer almıştır. 2577 Sayılı İdari
Yargılama Usulü Kanunu’nun 53. ve 55. maddelerinde de yargılamanın yenilenmesi
yolunun hukuki rejimine ilişkin hükümler yer almaktadır. Öğretide, kesinleşmiş –
kesinleşmemiş mahkeme kararı ayrımına dayanılarak yapılan olağan – olağanüstü kanun
yolu ayrımında yargılamanın yenilenmesi, olağanüstü kanun yolu kategorisinde
değerlendirilmektedir. Olağanüstü kanun yolu olarak yargılamanın yenilenmesi yoluna
sadece kesin mahkeme kararlarına karşı gidilebileceği kabul edilmekte; kesinleşmemiş bir
mahkeme kararına karşı olağan kanun yollarına başvuru imkânı bulunduğu için
kesinleşmemiş mahkeme kararlarına karşı yapılan yargılamanın yenilenmesi başvuruları
idari yargı yerlerince reddedilmektedir. Yargılamanın yenilenmesi taleplerinin esas kararı
veren mahkeme tarafından karara bağlanacağına ilişkin kanun hükmü sebebiyle yenileme
başvurusunun, yenilenmesi talep edilen yargılamayı yapan ve yargılamanın sonunda
kararı veren mahkemeye yapılacağı kabul edilmektedir. Ancak kanun hükmünde “esas
karar” ifadesinin kullanılmış olması sebebiyle idari yargı yerleri tarafından verilmekle
birlikte esas karar niteliğinde olmayan mahkeme kararlarına karşı yargılamanın
yenilenmesi yoluna başvurulamayacağı kabul edilmektedir. Bu çalışmada, yargılamanın
yenilenmesi yoluna başvurunun günümüzdeki hukuki rejiminin incelenmesinin ardından
olağan yargılama usulünden ayrılma anlamına gelen özel yargılama usullerinin
yargılamanın yenilenmesi yoluna başvuruda ortaya çıkardığı soruna dikkat çekilecektir.
