Özet:
Fotoğraf makinesinin icadı resim sanatını genel olarak üç şekilde etkiledi. Birincisi; onun 19.yy ortalarından günümüze değin, kompozisyona bir aracı olma durumudur. Yani, ressamların modellerini ya da çizmek istedikleri öğeleri önceden pozlandırıp daha sonra resme aktarma sürecinde kullanmalarıdır. İkincisi; fotoğrafın, resmi gerçeklikten ya da benzerlikten uzaklaştırması üzerinedir. Ya da gerçeğin, kolajlarda ve hazır nesnede olduğu gibi salt sunumu ile sonuçlanmasındaki etkisidir. Üçüncüsü; onun belgeleyici tarafıdır. Sanata bu yönü ile katılımı Performans, Beden, Arazi Sanatı gibi taşınabilirliği ya da saklanabilirliği olmayan ya da yinelenmesi zor olan sanatsal yaratıların farklı mekân ve farklı nesillere o anın dondurularak aktarılması ile sonuçlanır. Bir de tüm bunların dışında, fotoğraf makinesinin olmazsa olmaz olduğu bir çizim ya da resmetme yöntemi söz konusudur: Işıkla çizmek ya da ışıkla resmetmek.
Bu türden çalışmalarda fırçanın ya da kalemin yerini herhangi bir ışık kaynağı alır. Bu, parlak ışıklar, fener ya da ışık kalemleri olabilir. Yine farklı renkteki ışıklar, çizimin renk değerine katkı sağlarlar.
Betimsel tarama modelli olan bu araştırmada; 20. yüzyıl başından günümüze kadar bazı sanatçıların yapıtlarından örneklere yer verilmiştir. “Işıkla nasıl çizim yapılır ya da resmedilir?” sorusuna incelenen bu yapıtlar üzerinden cevap aranmaya çalışılmıştır.
