Multipl Skleroz’lu Olgularda Düşmelerin Risk Faktörleri

Abstract

Çalışmanın amacı, Multiple Sclerosis (MS) olgularında düşmelerin dağılımını, oluştuğu şartları ve düşme ile ilişkili yaralanmaları belirlemek ve risk faktörlerini araştırmaktır.

Gereç ve Yöntem: MS’li 60 olguyu değerlendirmek için, Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FIM), Berg Denge Değerlendirmesi, Motricity index (MI), Ashworth skala, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Mini-Mental Durum Değerlendirmesi (MMDD) kullanılmıştır.

Bulgular: Olguların, otuz-yedi’si düşmeyenler, yirmi-üç’ü düşenler olarak gruplandırılmıştır. Çalışmada oluşturulan iki düşme grubu, hastalık süresi, FIM, Berg, MI ve BDÖ yönünden birbirlerinden farklı bulunmuştur (p<0.05-0.001). Ashworth değerlendirmesi yönünden, gruplar arasında fark vardır (p<0.01). Yaş, cinsiyet ve MMDD yönünden gruplar arasında fark bulunmamıştır (p>0.05). Düşmeler en sık, gündüz (%74), ev içinde (%66) ve yürürken (%52) oluşmuştur. Düşmelerde en fazla görülen yaralanma tipi, kontüzyondur (%79).

Ordinal lojistik regresyon analizi, Berg, MI ve FIM değişkenlerinin değerleri arttıkça MS’li kişilerin düşme olasılıklarının azaldığını (p<0.01), spastisite değeri arttıkça düşme olasılığının arttığını göstermiştir (p<0.05).

Sonuç: MS hastaları arasında, düşmeler, özellikle motor, denge, fonksiyonel bozukluk ve spastisiteli olguları etkileyen bir komplikasyondur.

The purpose of the study was to estimate the number and type of falls and fall-related injuries in patients with Multiple Sclerosis (MS) and to identify risk factors for falls.

Material and methods: Functional Independence Measure (FIM), Berg Balance Evaluation , Motricity index (MI), Ashworth Scale, Beck Depression Inventory (BDÖ) and Mini-Mental State Examination (MMDD) were used to assess 60 cases with MS.

Results: Thirty-seven of the cases were grouped as “nonfallers”, twenty-three as “fallers”. These 2 groups were found to be different from each other in respect to FIM, Berg, BDÖ, Duration and MI (p<0.05-0.001). There is a difference between the groups in respect to Ashworth assessment (p<0.01). No statistical differences were found between groups of fallers and nonfallers using variables age, gender and MMDD (p>0.05). Falls occured in the daytime (74 %), indoors (66 %) and while walking (52 %). It was found that the most common type of injury in the falls was contusion (79 %). According to Ordinal logistic regression analysis, it was found that the possibility of fall increased (p<0.05), as the value of spasticity increased while the possibility of the fall of the individuals with MS decreased (p< 0.01) as Berg, MI and FIM variables increased.

Conclusions: Among MS patients, falls are a complication especially affecting persons with motor dysfunction, balance abnormalities, functional impairment and spasticity.