Öz:Son yıllarda üst gastrointestinal sistem kanamalarında endoskopik tedavi ilk seçenek olmuştur. Bu çalışmada endoskopik tedavi tipinin ve Forrest sınıflamasına göre sınıflandırılmış kanamalı lezyonun endoskopik tedavi başarısına etkisi araştırılmak üzere varis dışı üst gastrointesti-nal sistem kanaması ile endoskopik tedavi yapılan 30-82 yaşları arasındaki 42 olgunun kayıtları retrospektif olarak incelendi. Kanama nedenleri 24 olguda (% 57.14) duodenum ülseri, 13 olguda (% 30.95) gastrik ülser, 3 olguda (% 7.14) polipektomi, l olguda (% 2.3) gastrik kanser ve 1 olguda (% 2.3) gastrik leiyomyom idi. Heater probe (HP) ile 17 olgunun 15 (% 88.33)'inde, HP ve injeksiyon tedavisi kombinasyonu ile 20 olgunun 18 (% 90)'inde, injeksiyon tedavisi ile 5 olgunun 4 (% 80)'ünde başarılı olundu (p>0.05). Kanamalı lezyonların Forrest sınıflamasına göre sınıflandırılmasında olguların 6'sı Fla, 20'si Flb ve 16'sı Flla lezyonlu idi. Fla'lı 6 olgunun 5'inde (% 83.33), Flb'li 20 olgunun 18'inde (% 90) ve Flla'lı 16 olgu-nun 14'ünde (% 87.5) endoskopik tedavi ile başarılı olundu (p>0.05). Endoskopik tedavi esnasında "visible vessel" tespit edilen bir (% 2.3) olguda endoskopik tedavi ile durdurulamayan abondan kanama olması nedeniyle acil cerrahi gereksinimi oldu. Endoskopik tedavi sonrası rekürren kanama oranı % 9.5 idi. Olgularımızda işleme bağlı mortalite olmadı. Sonuç olarak, endoskopik hemostaz varis dışı üst gastrointestinal kanamaların tedavisinde oldukça etkin ve güvenli bir yöntemdir. Endoskopik tedavi tipi ve Forrest sınıflamasına göre sınıflandırılmış kanamalı lezyon tipinin endoskopik tedavi başarısını etkilemediği saptanmıştır.
Abstract:Endoscopie managment is generally the first line therapy in non-variceal upper gastrointestinal bleeding. Our study was designed to investigate the effects of endoscopic approaches and gastric lesions classified on endoscopic treatment success, according to Forrest classification. We retrospectively reviewed the medical records of 42 patients (aged 30-82 years) who were treated endoscopically for upper gasrointestinal bleeding (excluding varices). The causes of bleeding were duodenal ulcer in 24 (57.14% ) patients, gastric ulcer in 13 (30.95% ), polypectomy in three (7.14% ), gastric cancer in one (2.3% ) and leiomyoma in one (2.3% ) patient. The success rate was 88.33% (15/17) with heater probe (HP), 90% (18/20) with a HP/sclerotherapy combination and 80% (4/5) with sclerotherapy alone (p>0.05). Patients with non-variceal upper GI bleeding were then evaluated according to Forrest classification, six of the patients were in Fla, 20 were in Flb and the remaining 16 patients were in Flla. Successfull treatment was achieved in 83.3% of FIa, 90% of Flb and 87.5% of Flla patients (p>0.05). In one case, a visible vessel which was treated endoscopically required emergency surgery due to recurrent bleeding. The incidence of recurrent bleeding following endoscopie treatment was 9.5%. No procedure related mortality was observed among the study patients. Based on our results, endoscopie hemostasis is an effective and safe method in the management of non-variceal upper gastroin-testinal bleeding. The type of endoscopie treatment and category of patient according to Forrest classification did not affect the treatment success rate.
